Οι επενδυτές δεν ανησυχούν για μια νέα κρίση τύπου 2015 αλλά για την αδυναμία της χώρας να επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης ώστε να ξεπεράσει την κρίση.
Πως είναι δυνατό να βρεθούν λύσεις, να προχωρήσουμε μπροστά και να πετύχουμε την έξοδο από την κρίση όταν δεν μπορούμε να συνεργαστούμε στοιχειωδώς μεταξύ μας;
Οι λαϊκιστικές αυταπάτες των Βρετανών δεν είναι τίποτα μπροστά στις δικές μας ηρωϊκές βεβαιότητες του «θα μας δώσουν τα λεφτά γιατί δεν τους συμφέρει να διαλύσουμε το ευρώ».
Υποτίθεται ότι είναι ένας αυστηρά φυλασσόμενος χώρος, με συστήματα ασφάλειας, εξειδικευμένο προσωπικό, κανόνες και διαδικασίες. Υποτίθεται! Όπως, λίγο πολύ, «υποτίθεται» στη χώρα γενικότερα.
Ο Τσίπρας ήταν αυτό ακριβώς που χρειάζονταν στη χώρα όπου άλλα λέμε, άλλα κάνουμε και σε άλλα πιστεύουμε: ένας σκληρός μνημονιακός, με αντιμνημονιακό χαμόγελο.