Τα σχέδια για τα «κόκκινα» δάνεια και η αμήχανη ερώτηση

Αντιμέτωποι με μια εξαιρετικά δύσκολη ερώτηση, που θέτουν επενδυτές και θεσμικοί παράγοντες, βρίσκονται όλοι όσοι συμμετέχουν στις παρουσιάσεις των δύο σχεδίων, του ΤΧΣ και της Τράπεζας της Ελλάδος, για την μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων: «Γιατί υπάρχουν δύο σχέδια για την μείωση των “κόκκινων” δανείων και όχι ένα ολοκληρωμένο που να απαντά σε όλες τις διαστάσεις των προβλημάτων και να αποτελεί μια συνολική παρέμβαση»;

Πρόκειται για ερώτηση που προκαλεί μεγάλη αμηχανία. Διότι τι να απαντήσει κανείς;

Ότι το Υπουργείο Οικονομικών δεν καλοβλέπει το ΤΧΣ και ανέθεσε σε ξένο σύμβουλο να τρέξει το σχέδιο του Ταμείου; Ή ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας σαν τον υπ αριθμόν ένα εχθρό της χώρας; Ή ότι ο Υπουργός Οικονομικών μπορεί να έχει μια κάπως καλύτερη σχέση με τον διοικητή της ΤτΕ αλλά μέχρι εκεί, το «σχέδιό μας» είναι αυτό που θα σώσει τις τράπεζες. Ή ότι η ΤτΕ δούλεψε με απόλυτη μυστικότητα το «δικό» της σχέδιο για να μην διακινδυνέψει κακόβουλες διαρροές;

Πως να εξηγήσει κανείς, ότι εδώ στην Ελλάδα, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν; Και πως είναι δυνατό να βρεθούν λύσεις, να προχωρήσουμε μπροστά και να πετύχουμε την έξοδο από την κρίση όταν δεν μπορούμε να συνεργαστούμε στοιχειωδώς μεταξύ μας;

Ένα είναι βέβαιο: αν διοχετεύονταν η μισή από την ενέργεια που διοχετεύεται σε ευχές «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», σε προσπάθειες για την λύση των «κόκκινων» δανείων, το πρόβλημα θα επιλύονταν γρήγορα.