Μικροσκοπικά άλογα φέρνουν χαρά σε σχολεία και οίκους ευγηρίας στην Αθήνα

Μια ομάδα θεραπευτικών αλόγων στην Ελλάδα σκορπίζει χαρά και προσφέρει υποστήριξη σε παιδιά και ηλικιωμένους.

Περίπου εννέα μικροσκοπικά άλογα σκορπούν χαρά στις πιο ευάλωτες κοινότητες στην Αθήνα, καθώς μια φιλανθρωπική οργάνωση φέρνει αυτά τα μικροσκοπικά θεραπευτικά άλογα σε σχολεία και οίκους ευγηρίας.

Τα άλογα μπορεί να έχουν ύψος μόλις 75 εκατοστά, αλλά κάνουν μια φανταστική και ιδιαίτερη δουλειά παρέχοντας θεραπεία, σύμφωνα με το Euronews.

Τα άλογα ανήκουν στην Gentle Carousel Greece, παράρτημα μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης με έδρα τη Φλόριντα, η οποία ιδρύθηκε το 2014 από τη σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων και αρχιτέκτονα Μίνα Καραγιάννη.

Χρηματοδοτούμενο εξ ολοκλήρου από την Καραγιάννη, το φιλανθρωπικό ίδρυμα φροντίζει τώρα έξι αμερικανικά άλογα μινιατούρες που έχουν σταλεί από την αμερικανική φιλανθρωπική οργάνωση, ένα που γεννήθηκε στην Ελλάδα, και δύο διασωθέντα πόνυ - τον Μπίλι, το πόνι Σέτλαντ, και τη Ζιζέλ, που διασώθηκαν και τα δύο από το νησί της Σαντορίνης.

«Παρέχουμε ψυχολογική υποστήριξη σε παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, καθώς και σε ηλικιωμένους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται σε οίκους ευγηρίας, κέντρα Αλτσχάιμερ, νοσοκομεία, ογκολογικές μονάδες, κέντρα αποκατάστασης και ξενώνες», λέει η Καραγιάννη.

«Τους προσφέρουμε δύναμη και χαρά για να ξεπεράσουν ορισμένους φόβους, ορισμένες στρεσογόνες καταστάσεις του ψυχισμού τους. Και το πετυχαίνουμε με πολύ απτά αποτελέσματα».

Η εκπαίδευση ενός αλόγου για να εργαστεί σε τέτοιους χώρους διαρκεί δύο χρόνια, διασφαλίζοντας ότι είναι άνετα και αποτελεσματικά στην παροχή υποστήριξης σε ευάλωτα άτομα.

Συνάντηση με ενοίκους οίκων ευγηρίας

Η Καραγιάννη και ένας εκπαιδευτής, ο Αλί, πήραν 12χρονο Όμηρο, για να συναντήσουν τους ενοίκους ενός οίκου ευγηρίας ενηλίκων στην ελληνική πρωτεύουσα.

Ταξίδεψαν με ένα φορτηγάκι που είχε αρχικά σχεδιαστεί για τη μεταφορά επιβατών με ειδικές ανάγκες, το οποίο αποδείχθηκε ότι ταίριαζε απόλυτα στο μικροσκοπικό άλογο.

Μόλις έφτασε ο Όμηρος, έκανε γρήγορα φίλους. Οι αλληλεπιδράσεις ήταν ανεκτίμητες, σύμφωνα με το προσωπικό.

«Υπάρχουν θεραπευτικές προσεγγίσεις όπως η ιππασία. Η επαφή με τα ζώα λέγεται pet therapy, αν το έχετε ακούσει, οπότε είναι κάτι που είναι γνωστό, γιατί η επαφή με τα ζώα μας ηρεμεί, μας ανακουφίζει και βρίσκουμε ξανά έστω και για λίγο μια στιγμή τρυφερότητας», λέει ο Άλεξ Κροκίδας, κοινωνικός λειτουργός και υπεύθυνος του κέντρου. «Όταν ήταν εδώ, μου έδινε ένα όμορφο συναίσθημα. Αφού έφυγε, είχα μια απουσία στο σώμα μου, μου λείπει το ζώο, το αγαπούσα», λέει ένας ένοικος, ο Γιώργος.

Επίσκεψη σε σχολείο ειδικής αγωγής

Στη συνέχεια, ήταν η σειρά της Ivi και της Calypso να δώσουν χαρά σε ένα σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Η εννιάχρονη Josifina Topa Mazuch μετακίνησε αργά την αναπηρική της καρέκλα προς τα εμπρός για να συναντήσει τα άλογα, δημιουργώντας μια ξεχωριστή ανάμνηση που θα κρατήσει.

«Ήρθαν δύο πανέμορφα πόνι- τα χάιδεψα, τα πήγα βόλτα, τα φίλησα και θέλω πολύ να ξανάρθουν. Ένιωσα πολύ ευτυχισμένη», λέει η ίδια.

Οι εκπαιδευτικοί παρατηρούν άμεσα οφέλη.

«Σήμερα είδαμε τα παιδιά χαρούμενα. Τα είδαμε να προσεγγίζουν, να κινητοποιούνται και να αλληλεπιδρούν. Τα είδαμε επιτέλους να δραστηριοποιούνται, να αγγίζουν τα άλογα και να δημιουργούν συνδέσεις. Κάποια παιδιά έκαναν βόλτες, ενώ άλλα βοηθούσαν το ένα το άλλο, ενισχύοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ τους», λέει η Ελένη Βολικάκη, δασκάλα ειδικής αγωγής.

Αλλά το ερώτημα παραμένει: για πόσο ακόμα τα άλογα θα μπορούν να επιτελούν αυτό το ζωτικό έργο;

Η φιλανθρωπική οργάνωση αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα

Η Μίνα Καραγιάννη λέει ότι ενώ είναι χαρούμενη που βλέπει τα χαμόγελα στα πρόσωπα πολλών που συναντιούνται με τα αξιαγάπητα άλογα μινιατούρες, τώρα αγωνίζεται να χρηματοδοτήσει το έργο.

Πριν από την πανδημία, η Καραγιάννη διατηρούσε ένα μικρό καφέ κοντά στους στάβλους και έναν χώρο για παιδικά πάρτι και βαπτίσεις. Λειτουργούσε τα Σαββατοκύριακα και χρέωσε ένα μικρό εισιτήριο εισόδου για να βοηθήσει στην κάλυψη εξόδων όπως η στρωμνή, η εξειδικευμένη τροφή και η κτηνιατρική φροντίδα.

Όμως ο εγκλεισμός σήμαινε το κλείσιμο του καφέ και έκτοτε δεν μπόρεσε να το ξανανοίξει. Σύμφωνα με την ίδια, τα προσωπικά προβλήματα υγείας έχουν επίσης προσθέσει στην οικονομική πίεση.

Κάποια στιγμή, τόσο η εταιρεία ηλεκτρισμού όσο και η εταιρεία ύδρευσης της έκοψαν την παροχή, με αποτέλεσμα να εξαρτάται από τους γείτονες για να πάρει νερό για τα ζώα.

Έχει επαναφέρει τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, αλλά εξακολουθεί να χρωστάει χιλιάδες ευρώ. Οι προσεγγίσεις σε εταιρείες και ιδρύματα για χρηματοδότηση ήταν ανεπιτυχείς μέχρι στιγμής, είπε.

Για τα φετινά Χριστούγεννα, η Καραγιάννη έχει μόνο μια ευχή.

«Αν υπάρχει κάτι που ευχόμαστε και ελπίζουμε τώρα, αυτό είναι ότι με κάποιο τρόπο αυτή η δράση μπορεί να υποστηριχθεί οικονομικά, ώστε να είναι βιώσιμη και να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα και να έχουμε ένα μεγαλύτερο και καλύτερο αποτέλεσμα», καταλήγει.