Συγκριτικό τεστ... συντάξεων: Δημόσιες VS ιδιωτικών
Τουλάχιστον κατά 35% υψηλότερη ετήσια σύνταξη, σε σχέση με αυτή που θα λάβει από το πλαίσιο της κοινωνικής ασφάλισης, θα μπορούσε να λάβει ένας εργαζόμενος αν είχε τη δυνατότητα να επιλέξει οι ασφαλιστικές εισφορές για την συνταξιοδότησή του να διοχετεύονταν σε Ομαδικό Πρόγραμμα Ιδιωτικής Ασφάλισης, αντί του δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχει επεξεργαστεί το economistas.gr ένας εργαζόμενος που ξεκινήσει να εργάζεται στην ηλικία των 25 ετών, με αρχικό μισθό 1.200 ευρώ και συνταξιοδοτηθεί μετά από 40 έτη εργασίας, με τα σημερινά δεδομένα θα λάβει ετήσια σύνταξη από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ύψους 23.712 ευρώ, βάσει των εισφορών που κατέβαλε.
Ωστόσο αν είχε τη δυνατότητα να διοχετεύσει τις ίδιες εισφορές για το ίδιο χρονικό διάστημα σε Ομαδικό Πρόγραμμα Ιδιωτικής Ασφάλισης, τότε θα λάμβανε ετήσια σύνταξη συνολικού ύψους 32.154 ευρώ. Δηλαδή κατά 35,6% ή 8.442 ευρώ υψηλότερη σε σχέση με την σύνταξη του Δημοσίου!
Σημειώνεται ότι για τον παραπάνω υπολογισμό έχουν χρησιμοποιηθεί ευνοϊκές υποθέσεις για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, θεωρώντας ότι η λεγόμενη εθνική σύνταξη, ύψους 384 ευρώ, θα αναπροσαρμόζεται και για τα 40 έτη. Αντίστοιχα για την εκτίμηση της σύνταξης που θα προκύψει από το ιδιωτικό πρόγραμμα έχει υπολογιστεί μια ετήσια απόδοση της τάξης του 3%.
Η παραπάνω σύγκριση αφορά τελείως διαφορετικά πράγματα, καθώς το δημόσιο σύστημα λειτουργεί αναδιανεμητικά, δηλαδή παίρνει από τους σημερινούς εργαζόμενους εισφορές για να πληρώνει τις υπάρχουσες συντάξεις. Με άλλα λόγια, λειτουργεί περισσότερο ως φόρος που βαρύνει την εργασία.
Αντίθετα η ιδιωτική ασφάλιση λειτουργεί κεφαλαιοποιητικά, δηλαδή οι εισφορές του εργαζόμενου αποταμιεύονται, επενδύονται, και υπό την προϋπόθεση ότι θα επιτευχθεί ο ετήσιος στόχος απόδοσης, τότε θα λάβει ο ασφαλισμένος το ποσό που αναφέρεται.
Επιπλέον, η παροχή από το δημόσιο σύστημα θα ήταν αυτή που παρουσιάζεται εφόσον, πέρα από τις άλλες υποθέσεις, το σύστημα εξακολουθούσε να «αντέχει» το τρέχον επίπεδο παροχών σε βάθος χρόνου, πράγμα μάλλον απίθανο, δεδομένων των δημογραφικών εξελίξεων και της σημαντικής αύξησης του προσδόκιμου ζωής.
Το παράδειγμα που παρουσιάζει το economistas.gr αποτελεί μια υποθετική παροχή που το δημόσιο σύστημα θα έδινε στο μέλλον με βάση το υφιστάμενο πλαίσιο (νόμος Κατρούγκαλου), με μια παροχή που η ιδιωτική ασφάλιση θα έδινε με σχετική βεβαιότητα, εφόσον οι άλλες προϋποθέσεις (απόδοση κλπ) επιτευχθούν.
Ο λεγόμενος τρίτος πυλώνας ασφάλισης, που λειτουργεί συμπληρωματικά στον πρώτο και βασικό πυλώνα, τον κρατικό, αποτελεί συνήθη πρακτική σε όλη την Ευρώπη εδω και πολλά χρόνια, στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως πεδίο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης, με την κυβέρνηση να κάνει λόγο για σύστημα Πινοσέτ (καθολική μετάβαση σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα).
Υποθέσεις
- Αρχικές μηνιαίες αποδοχές: 1.200 ευρώ.
- Ηλικία έναρξης: 25 έτη.
- Ηλικία Συνταξιοδότησης: 65 έτη (40 έτη υπηρεσίας).
- Ετήσια αύξηση αποδοχών: 2% (1% λόγω γενικής αύξησης αποδοχών και 1% λόγω ωρίμανσης).
- Συνολικό ποσοστό εισφοράς : 26% (για το δημόσιο σύστημα αφορά κύρια και επικουρική. Σήμερα είναι 27% αλλά προβλέπεται μείωσή του).
- Απόδοση επενδύσεων (ομαδικού) προγράμματος ιδιωτικής ασφάλισης: 3%.
Προβολή ετήσιας Σύνταξης Κοινωνικής Ασφάλισης Vs Σύνταξη από Πρόγραμμα Ιδιωτικής Ασφάλισης