«Σπριντ» λίγων ημερών για να πάρουμε 750 εκατ.

Περί τα 750 εκατ. Ευρώ, θα είναι το αντάλλαγμα της τακτοποίησης και των 16 εκκρεμοτήτων που “σέρνονται” από τον Αύγουστο, ωστόσο παρά τη διάθεση των Ευρωπαίων να βάλουν “πλάτη” για μια ακόμα φορά ή και να κάνουν τα στραβά μάτια σε καθυστερήσεις ή αστοχίες, η Αθήνα φαίνεται ότι θα εξαντλήσει τα χρονικά περιθώρια και την υπομονή των “απέναντι”.

Στην πραγματικότητα το προφανές ταμειακό όφελος από την εκταμίευση της πρώτης μεταμνημονιακής δόσης είναι μάλλον δευτερεύον ζήτημα, καθώς όπως εξηγούν αρμόδιες πηγές, μια “θετική Έκθεση στις 27 του μήνα δεν θα κάνει διαφορά, ενώ μια αρνητική θα επιβαρύνει το κλίμα την ώρα που επιχειρείται η ανάκτηση της επαφής μας με τις αγορές”.

Οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες και τα υπόλοιπα κέντρα λήψης αποφάσεων στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο, συγκλίνουν στο ότι η δόση που συνδυάζει κέρδη του Ευρωσυστήματος και κατάργηση του “καπέλου” στο επιτόκιο της επαναγοράς χρέους του 2012 (τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του Χρέους που συνδέονται με πλήρωση όρων), θα φτάσει στην Αθήνα, εκτός δραματικού απροόπτου. Για να επιβεβαιωθεί, όμως, αυτό, η κυβέρνηση θα πρέπει να βάλει νούμερα στο τραπέζι.

Αυτή τη στιγμή, το θέμα που “καίει” είναι οι τράπεζες και ειδικά όσον αφορά στο κομμάτι που αφορά στη 2η Έκθεση αξιολόγησης, το νέο πλαίσιο για την πρώτη κατοικία. Τα στοιχεία που θα δώσουν οι τράπεζες για το ποιος και τι χρωστάει, θα καθορίσουν το προφίλ των οφειλετών που βρίσκονται εκτός νόμου Κατσέλη κι ακολούθως τα νέα όρια προστασίας από πλειστηριασμούς.

Από τις δηλώσεις των τελευταίων ημερών, είναι προφανές ότι το οικονομικό επιτελείο επιχειρεί να προετοιμάσει την κοινή γνώμη, ότι οι νέες ρυθμίσεις θα είναι πιο “σφικτές”. Ωστόσο, μέχρι να μπουν τα νούμερα στο χαρτί και συμφωνηθούν με τις τράπεζες και τους Θεσμούς, το “κουτάκι” θα παραμένει άδειο.

Δεύτερο κρίσιμο θέμα, οι δημοσιονομικές επιπτώσεις από τις δικαστικές αποφάσεις. Οι πληροφορίες από τη συζήτηση της Παρασκευής στην Ολομέλεια του ΣτΕ, για τα δώρα στο Δημόσιο, δικαιώνουν τις ανησυχίες των Ευρωπαίων, καθώς το κόστος των 3,5- 4 δισ ευρώ μόνο για τα αναδρομικά δύο ετών, αρκούν για να εκτροχιάσουν τον Προϋπολογισμό. Το “μαξιλάρι” που έχει απομείνει, άλλωστε, μετά από τα παζάρια για τις συντάξεις και το “πακέτο” της ΔΕΘ, είναι μικρότερο από 200 εκατ. ευρώ.

Τρίτη εκκρεμότητα, η στελέχωση του Δημοσίου με “μόνιμους” γενικούς γραμματείς, ως ένδειξη αποκομματικοποίησης του δημόσιου τομέα. Η διαδικασία έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί από το περασμένο καλοκαίρι και παρά την ανοχή των Ευρωπαίων, η δυσφορία δεν είναι κρυφή.

Στα “πονηρά” σημεία των εκκρεμοτήτων, υπό την έννοια ότι περνάνε σχεδόν απαρατήρητα από την κοινή γνώμη, συμπεριλαμβάνονται τα ενεργειακά, καθώς μετά από δύο παρατάσεις για την αποεπένδυση της ΔΕΗ από τους λιγνίτες, έρχεται η ώρα των νομοθετικών διατάξεων. Αρμόδιες πηγές διαβεβαιώνουν ότι θέμα υδροηλεκτρικών μονάδων δεν έχει τεθεί εκ νέου από τους Ευρωπαίους, στο πλαίσιο του ανοίγματος της αγοράς ενέργειας.

Ο κατώτατος μισθός “έκλεισε” μεν, μετά από την Υπουργική Απόφαση, ωστόσο έχει ενδιαφέρον τι θα γραφτεί στην Έκθεση αξιολόγησης, με δεδομένο ότι η σχετική μεταμνημονιακή δέσμευση ήταν για “αναπροσαρμογή με διαφύλαξη της ανταγωνιστικότητας”.

Το μακρύ κατάλογο των εκκρεμοτήτων συμπληρώνουν η στελέχωση της ΑΑΔΕ με 12.000 υπαλλήλους, το άνοιγμα 120 κέντρων πρωτοβάθμιας υγείας, το κεντρικό σύστημα προμηθειών στην Υγεία, η περαιτέρω χαλάρωση ή και άρση των capital controls, το ηλεκτρονικό σύστημα στη Δικαιοσύνη, το σχέδιο “εξόδου” του ΤΧΣ από τις τράπεζες, η δευτερογενής νομοθεσία για τη μεταρρύθμιση στις αδειοδοτήσεις επενδύσεων, η εφαρμογή του Στρατηγικού Σχεδίου του Υπερταμείου, η μεταφορά του ΟΑΚΑ στο Υπερταμείο, η υλοποίηση των πλάνων για “Ελευθέριος Βενιζέλος” και Ελληνικό, η αποφυγή δημιουργίας νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών σε ιδιώτες.

Αυτή η τελευταία μεταμνημονιακή εκκρεμότητα ξαναφέρνει στο προσκήνιο όχι το εναπομείναν stock, που θεωρητικά είναι γύρω στο 1 δισ ευρώ, αν βγουν από το κάδρο τα δικαστικώς αμφισβητούμενα, αλλά τα κεφάλαια που έμειναν ανεκμετάλλευτα στον ESM. Ισπανία και Κύπρος επίσης ολοκλήρωσαν τα δικά τους προγράμματα χωρίς να πάρουν όλο το δάνειο που είχε εγκριθεί από τον ESM, ωστόσο η Ελλάδα ακόμα και να ήθελε, δεν πρόλαβε να τα πάρει.

Από το σύνολο των 86 δισ ευρώ, εκταμιεύθηκαν 61,9 δισ ευρώ κι αν αφαιρέσει κανείς τα 19,6 δισ ευρώ από το περίσσευμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, μένουν 4,5 δισ ευρώ, που δεν έφτασαν ποτέ στα κρατικά ταμεία και θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών και εκκρεμών επιστροφών φόρων.

Το γιατί δεν προλάβαμε μπορεί να το αντιληφθεί κανείς εάν ανατρέξει στα στοιχεία που δείχνουν ότι από τον Αύγουστο του 2015 ως τον Αύγουστο του 2018 έγιναν μόλις 4 αξιολογήσεις, εκ των οποίων η τελευταία ήταν τυπική. Μόνο για τη 2η αξιολόγηση, απαιτήθηκε ένας ολόκληρος χρόνος!