Κατώτατος μισθός: Γιατί έβγαλαν... κίτρινη οι δανειστές
Αποκατάσταση εισοδηματικών απωλειών ή δυναμίτης στα θεμέλια της οικονομίας; Ενίσχυση των ασθενέστερων ή ωρολογιακή βόμβα στις επιχειρήσεις; Μέσα στο δεύτερο 15ήμερο του μήνα, η κυβέρνηση θα πάρει τις αποφάσεις για τον κατώτατο μισθό και πέρα από τις ενστάσεις/επιφυλάξεις των εργοδοτικών φορέων, προειδοποιητικά μηνύματα στέλνει ακόμα και η κατά τα άλλα φιλική Κομισιόν.
«Όχι πέρα από τις δυνατότητες της οικονομίας- Όχι πέρα από τα όσα συμβαίνουν στα υπόλοιπα μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας» είναι το μήνυμα που κόμισε ο Επίτροπος Μοσκοβισί στην Αθήνα, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι οι τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες δεν αισθάνονται και πολύ άνετα με τα σενάρια περί αύξησης ως και 10% του κατώτατου μισθού, πόσο μάλλον για την κατάργηση του υποκατώτατου.
Η Έφη Αχτσιόγλου ενημέρωσε τον Επίτροπο για τα σενάρια εργασίας, που προβλέπουν αύξηση 5-10%, δηλαδή αύξηση του κατώτατου μισθού ως τα 645 ευρώ, κάτι που σημαίνει πρακτικά ότι σε 12μηνη βάση ο κατώτατος μισθός θα φτάσει στα 753 ευρώ. Αυτό που «δείχνουν» στην Αθήνα οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες είναι ότι ακόμα και η Πορτογαλία, που προχώρησε σε αύξηση του κατώτατου μισθού, βρίσκεται στα 676 ευρώ, ενώ οι υπόλοιποι της τρίτης «ταχύτητας» βρίσκονται πολύ κάτω από τα 500 ευρώ.
Σύμφωνα με τους δανειστές, οι αποφάσεις της κυβέρνησης θα πρέπει να βασιστούν στην παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας, διαφορετικά θα διαβρωθεί η ανταγωνιστικότητα της. Το 2016 η παραγωγικότητα ήταν μειωμένη κατά 0,7% και το 2017 κατά 0,04%, ενώ οριακά (0,2%) αυξήθηκε το 2018. Όσον αφορά, δε, στο 2019 εκτιμάται ότι θα είναι αυξημένη κατά 0,3%. Αρκούν αυτές οι επιδόσεις για αύξηση 7%, που φέρεται να είναι το επικρατέστερο σενάριο;
Κατά το υπουργείο Εργασίας, ως βάση υπολογισμού θα πρέπει να ληφθεί το 1995. Με αυτήν την προσέγγιση, σε αυτήν την εικοσαετία η παραγωγικότητα αυξήθηκε κατά 7%, ενώ η αγοραστική δύναμη των μισθών μειώθηκε κατά 4%, άρα μια αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού στα επίπεδα που συζητιέται είναι απολύτως εντός των ορίων αντοχής της οικονομίας.
Το θέμα είναι ότι όλος αυτός ο θόρυβος για τον κατώτατο μισθό στρέφει την προσοχή μακριά από τις άλλες παραμέτρους του ίδιου προβλήματος. Κι αυτό γιατί μια αύξηση των κατώτατων μισθών πρέπει να συνοδευθεί από στοχευμένες παρεμβάσεις υπέρ εργαζομένων, επιχειρήσεων και κλάδων που αναμένεται να πληγούν περισσότερο, όπως η μείωση του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας, δηλαδή των ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και των φορολογικών συντελεστών, που παραμένουν στα ύψη.