Τρικλοποδιές από το Eurogroup
Τη μέρα της μαρμότας βιώνει για μια ακόμα φορά ο Χ. Σταϊκούρας και οι συνάδελφοι στο Eurogroup, διαπιστώνοντας ότι το Βερολίνο έχει φέρει στο τραπέζι των διαβουλεύσεων μια τελείως διαφορετική πρόταση για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, επιδιώκοντας να σύρει τις συζητήσεις ως το παρά 1’ και τελικά να περάσει τη “γραμμή” του.
Στις 13 Μαρτίου, όπου συνεδριάζει η Ευρωομάδα, πιο πιθανό είναι να ανατείλει ο ήλιος από τη δύση, παρά να υπάρξει συμφωνία για τους δημοσιονομικούς κανόνες που θα πρέπει να εφαρμοστούν από το 2024 και εξής. Ήδη, ο Κ. Λίντνερ έχει επί της ουσίας απορρίψει την πρόταση της Κομισιόν για διμερή “συμβόλαια” με τα κράτη- μέλη, που θα λαμβάνουν υπόψιν τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας και ζητά να εφαρμοστεί το σύστημα... σακούλα, δηλαδή ίδιοι κανόνες για όλους, παρά την κραυγαλέα αποτυχία τους την περίοδο των αλλεπάλληλων κρίσεων.
Το οξύμωρο, αλλά διόλου παρήγορο, είναι ότι την ώρα που η Γερμανία ζητά από τους υπόλοιπους να συμμαζευτούν, εφαρμόζει ένα πρόγραμμα- μαμούθ ύψους 265 δισ ευρώ για την απορρόφηση των κραδασμών της ενεργειακής κρίσης, κλείνοντας τα αυτιά (κατά άλλους βγάζοντας τη γλώσσα) στις φωνές που ακούστηκαν και ακούγονται, στα συμβούλια των υπουργών όπου παίζονται οι τύχες νοικοκυριών κι επιχειρήσεων σε όλη την Ευρώπη.
Στα καθ’ ημάς, η μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας είναι η ενδεχόμενη “ομηρία” σε υψηλά πλεονάσματα για την επόμενη δεκαετία και η ανησυχία δεν είναι ανεδαφική αν ανατρέξει κανείς στην τελευταία Ανάλυση Βιωσιμότητας του Χρέους από την Κομισιόν, η οποία ήδη έχει ανοίξει την... όρεξη στους “σκληρούς”.
Θεωρώντας δεδομένο ότι ο κανόνας του Χρέους (60% του ΑΕΠ) θα μείνει στη θέση του, οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες έχουν στείλει μήνυμα ότι στο βασικό σενάριο η Ελλάδα θα πρέπει να πατήσει “γκάζι” μετά το 2024 και να πετύχει πλεόνασμα 2,5% το 2025, 2,8% το 2026 και 3% το 2027, έτσι ώστε το Χρέος να πέσει στο 125% του ΑΕΠ το 2033, όταν και το πλεόνασμα θα πρέπει να είναι 3,2%, ενώ δεν είναι μυστικό ότι η Αθήνα επιδιώκει πλεόνασμα 2-2,2% κατά μέσο όρο στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας.
Στην περίπτωση ενός τέτοιου απευκταίου σεναρίου, ο σχεδιασμός των επόμενων ετών θα περάσει δια πυρός και σιδήρου, καθώς νέες παρεμβάσεις στη φορολογία εισοδήματος (κλίμακα) ή στους έμμεσους φόρου (ΦΠΑ) θα απαιτήσουν δημοσιονομικό χώρο τουλάχιστον 3-4 δισ ευρώ σωρευτικά και με τέτοιους δημοσιονομικούς στόχους, οι ρυθμοί ανάπτυξης θα πρέπει να “τρέχουν” με τουλάχιστον 3% για να βγαίνει ο λογαριασμός...