Νέους... Αμπράμοβιτς ψάχνει το υπουργείο Οικονομικών

Ο γνωστός Ρώσος επιχειρηματίας, με περιουσία κοντά στα 13 δισ. δολάρια, φιγουράρει στη λίστα των ανθρώπων με πολύ... βαριά πορτοφόλια, που έχουν μεταφέρει τη φορολογική τους κατοικία στο Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να φορολογούνται με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς. Κάτι ανάλογο θέλει να κάνει και η Ελλάδα.

Κοπιάροντας το μοντέλο που εφαρμόζει και η γειτονική Ιταλία, η κυβέρνηση συμπεριλαμβάνει στο φορολογικό νομοσχέδιο διάταξη για μεταφορά της φορολογικής κατοικίας στη χώρα μας (non domiciled residency). Ποιο είναι το σκεπτικό; Από τη στιγμή που η δυνατότητα φορολόγησης με ευνοϊκό καθεστώς έχει ως προϋπόθεση επενδύσεις, προφανής στόχος είναι να πέσουν ξένα κεφάλαια στην ελληνική οικονομία.

Συγκεκριμένα, η υπαγωγή στον εναλλακτικό τρόπο φορολόγησης για το εισόδημα που προκύπτει στην αλλοδαπή, συνεπάγεται ότι το φυσικό πρόσωπο καταβάλλει φόρο κατ’ αποκοπή, ανεξαρτήτως του ύψους εισοδήματος που αποκτήθηκε στην αλλοδαπή, 100.000 ευρώ για κάθε φορολογικό έτος, ενώ με 20.000 ευρώ επιπλέον μπορεί να καλύψει το κάθε ένα από τα συγγενικά του πρόσωπα. Υπό ποιες προϋποθέσεις; Να αποδεικνύει ότι o ίδιος ή συγγενικό του πρόσωπο ή μέσω νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας στο οποίο ή στην οποία, αντίστοιχα, έχει την πλειοψηφία των μετοχών ή μεριδίων, επενδύει:

σε ακίνητα

ή επιχειρήσεις

ή κινητές αξίες

ή μετοχές

ή μερίδια σε νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες με έδρα την Ελλάδα.

Το ποσό της επένδυσης πρέπει να είναι τουλάχιστον 500.000 ευρώ και η επένδυση πρέπει να έχει ολοκληρωθεί εντός τριών ετών από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης. Η υπαγωγή σε αυτό το ειδικό φορολογικό καθεστώς δεν μπορεί να ξεπεράσει την 15ετία, ενώ στην περίπτωση που δεν καταβληθεί ολόκληρο ποσό του φόρου, τότε αυτομάτως φορολογείται με τις γενικές φορολογικές διατάξεις.

Το προφανές είναι ότι η κυβέρνηση θέλει να προσελκύσει “βαριά” πορτοφόλια αλλά με διαφανείς διαδικασίες και ασφαλιστικές δικλείδες, που θα αποκλείουν το “μαύρο” χρήμα. Με αυτό το σκεπτικό, για να υπαχθεί κάποιος στο ευνοϊκό καθεστώς, ΔΕΝ πρέπει ήταν φορολογικός κάτοικος της Ελλάδος τα προηγούμενα 7 από τα 8 έτη, πριν τη μεταφορά της φορολογικής κατοικίας του στην Ελλάδα. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο ενδεχομένως να χρειάζεται προσαρμογή στο ιταλικό μοντέλο, που εκτείνει το επίμαχο χρονικό διάστημα στη 10ετία, αφού η 8ετία συμπίπτει με το ξέσπασμα της κρίσης και την “έξοδο” κεφαλαίων και φορολογούμενων εκτός συνόρων.

Ως δεύτερη ασφαλιστική δικλείδα προβλέπεται ότι ο ενδιαφερόμενος δηλώνει στην αίτησή του το Κράτος, στο οποίο είχε την τελευταία φορολογική κατοικία του μέχρι την υποβολή της αίτησής του και ακολούθως η Φορολογική Διοίκηση ενημερώνει τις φορολογικές Αρχές του Κράτους αυτού, σχετικά με τη μεταφορά της φορολογικής κατοικίας του εν λόγω φορολογουμένου, σύμφωνα με τις διατάξεις περί διεθνούς διοικητικής συνεργασίας όπως αυτές ισχύουν. Με αυτόν τον τρόπο, εκτιμάται ότι θα γίνεται “ακτινογραφία” αυτών των εισοδημάτων που θα φορολογούνται με ευνοϊκό τρόπο στην Ελλάδα, ωστόσο είναι προφανές ότι πρέπει να λειτουργούν αντίστοιχες ασφαλιστικές δικλείδες στο άλλο Κράτος, ειδικά εάν είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.