Με by pass η μείωση των ληξιπρόθεσμων χρεών του Δημοσίου
Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στο Μωάμεθ, λέει η παροιμία της οποίας φαίνεται ότι είναι… ένθερμοι οπαδοί οι τεχνοκράτες του υπουργείου Οικονομικών, που αναζητούν τρόπους για να μειώσουν τα «φέσια» του Δημοσίου στους ιδιώτες.
Το πρόβλημα είναι γνωστό. Το ΓΛΚ εκταμιεύει κονδύλια για την αποπληρωμή οφειλών του Δημοσίου, οι φορείς και τα υπουργεία τα παίρνουν, αλλά από εκεί και πέρα οι ροές προς τους ιδιώτες ξαφνικά «κόβονται», σχεδόν μηδενίζονται. Αν προσθέσει, μάλιστα, κανείς τα νέα «φέσια» που γεννιούνται κυρίως στο πεδίο της Υγείας, έχει την πλήρη εικόνα και την απάντηση στο γιατί οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του Δημοσίου μένουν «κολλημένες» στα ίδια επίπεδα, παρά τις εκταμιεύσεις ειδικών δόσεων από τον ESM όσο διαρκούσαν τα Μνημόνια.
Το υπουργείο Οικονομικών με τροπολογία βρήκε ή μάλλον προσπαθεί να βρει λύση στο ένα από τα δύο προβλήματα: στο πώς θα «σπρώχνουν» οι φορείς της Γενικής κυβέρνησης τα κονδύλια που παίρνουν από το ΓΛΚ. Ποιο είναι το… «εργαλείο»; Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
Σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση, που συνοδεύει την τροπολογία, «κατά τα τελευταία έτη παρατηρείται το φαινόμενο αύξησης των περιπτώσεων, κατά τις οποίες οι φορείς της Γενικής κυβέρνησης δεν μπορούν να εξοφλήσουν τις οφειλές τους απέναντι στους ιδιώτες πιστωτές τους, κυρίως επειδή αυτοί δεν προσκομίζουν στις αρμόδιες- για την εντολή εξόφλησης- υπηρεσίες, αποδεικτικό φορολογικής ή/και ασφαλιστικής ενημερότητας για διάφορους λόγους, με αποτέλεσμα να παρατείνεται η ύπαρξη οικονομικών εκκρεμοτήτων, με περαιτέρω αρνητικές δημοσιονομικές συνέπειες». Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά το υπουργείο Οικονομικών έχει «μετρήσει» ότι τα κρατικά χρέη λιμνάζουν επειδή οι ιδιώτες δεν μπορούν να τα εισπράξουν. Και ποια είναι η λύση; Η δημόσια κατάθεση του οφειλόμενου ποσού στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
Ποια είναι ακριβώς η διαδικασία, που προβλέπει η τροπολογία;
Η αρμόδια για την έκδοση του σχετικού τίτλου πληρωμής υπηρεσία, γνωστοποιεί την παρακατάθεση του οφειλόμενου ποσού στον δικαιούχο, ο οποίος βαρύνεται με την προβλεπόμενη αμοιβή του Ταμείου και υποχρεούται να προσκομίσει στο Ταμείο το απαιτούμενο αποδεικτικό φορολογικής ή/ και ασφαλιστικής ενημερότητάς του.
Με τη δημόσια κατάθεση επέρχεται απόσβεση της υφιστάμενης ενοχής του φορέα γενικής κυβέρνησης έναντι του δικαιούχου και δεν παρέχεται δυνατότητα ανάκλησης αυτής.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το… μπαλάκι πάει στους ιδιώτες, που πρέπει να βρουν τρόπο να αποκτήσουν ενημερότητα για να εισπράξουν. Φυσικά δεν υπάρχει μέριμνα για τις περιπτώσεις, όπου ο ιδιώτης για να είναι ενήμερος θα πρέπει πρώτα να εισπράξει από το Δημόσιο, προκειμένου με τη σειρά του να εξοφλήσει τις δικές του οφειλές σε εφορίες και ταμεία.
Υπάρχει, όμως, και συνέχεια: «Εφόσον εντός πενταετίας από τη σύσταση της παρακαταθήκης, δεν διενεργηθεί είσπραξη του ποσού, ούτε κατατεθεί στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων αποδεικτικό φορολογικής ή / και ασφαλιστικής ενημερότητας κατά περίπτωση, η χρηματική απαίτηση από την παρακαταθήκη παραγράφεται υπέρ του καταθέτη φορέα και το σχετικό ποσό, μετά την αφαίρεση της αμοιβής του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, επιστρέφεται σε αυτόν, χωρίς υπαίτια καθυστέρηση. Τυχόν αξιώσεις του δικαιούχου εγείρονται εφεξής κατά του φορέα».
Σημειωτέον ότι τον Σεπτέμβριο καταγράφηκε αύξηση των συνολικών ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου κατά 529 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2018. Ειδικότερα, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξήθηκαν κατά 161 εκατ. ευρώ φτάνοντας τα 1.673 εκατ. ευρώ και οι εκκρεμείς επιστροφές φόρων αυξήθηκαν κατά 368 εκατ. ευρώ στα 874 εκατ. ευρώ.
