Χωρίς βιασύνη οι επόμενες κινήσεις στη διαχείριση του Χρέους
Το ελληνικό 10ετές- ο αποκαλούμενος “καθρέπτης” του Χρέους- διαπραγματεύεται στο 1,5% με 1,6%, σπάζοντας κάθε ρεκόρ, το 5ετές παραμένει σταθερά κάτω από το 1%, το “φρέσκο” 7ετές “παίζει” λίγο παραπάνω από το 1,3% προσφέροντας κέρδη στους επενδυτές που πρόλαβαν και “μπήκαν”. Και το ερώτημα που μοιραία ακούγεται όλο και πιο έντονα δεν είναι άλλο από το αν η Ελληνική Δημοκρατία προτίθεται να ξαναχτυπήσει την πόρτα των αγορών, πριν φύγει η χρονιά.
“Οι ξένοι θέλουν να γίνει κίνηση”, αναφέρουν στον economistas, πηγές με γνώση της διαδικασίας, ενώ άνθρωποι της αγοράς επισημαίνουν ότι είναι καλό η Ελλάδα να βρίσκεται στην... πιάτσα ανά τρίμηνο, για να διατηρεί την επαφή και το καλό κλίμα. Είναι επαρκείς αυτοί οι λόγοι, για να γίνει τώρα μια κίνηση, κατά κάποιους βεβιασμένη; Όπως παρατηρεί άλλη πηγή, “η ζήτηση και για τα ελληνικά ομόλογα είναι τρελή, αλλά για κακούς λόγους”, επισημαίνοντας ότι αυτή η... έφοδος των επενδυτών στα κρατικά χαρτιά είναι η εκδήλωση ανησυχίας, αν όχι φόβου, ότι η Ευρώπη ετοιμάζεται για τα χειρότερα.
“Όλοι πιστεύουν ότι μπαίνουμε σε επιβράδυνση, αν όχι ύφεση”, σημειώνει η ίδια πηγή, συμπληρώνοντας ότι είναι δρομολογημένη και προεξοφλημένη η... αναγέννηση του QE, ως η τελευταία χείρα βοηθείας του Μ. Ντράγκι, πριν παραδώσει τα σκήπτρα της ΕΚΤ. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι τα επιτόκια των ομολόγων- και των ελληνικών- θα συνεχίσουν να υποχωρούν, κάτι που ενισχύει την άποψη ότι η Ελλάδα σε κάθε περίπτωση δεν έχει λόγο να βιαστεί, ειδικά από τη στιγμή που δεν τα έχει ανάγκη, κοινώς δεν “καίγεται”.
Από την άλλη πλευρά, ο αντίλογος είναι ότι με τέτοια ρευστότητα, δεν δικαιολογείται ιδιαίτερη ανασφάλεια ήτοι ότι πλέον οι σχέσεις με την αγορά αποκαθίστανται έκδοση με την έκδοση, όπως αποδείχθηκε και στις τρεις τελευταίες εξόδους. Κι αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ακόμα κι αν μια κίνηση της Αθήνας “χτυπήσει” σε κάποιο απρόβλεπτο γεγονός, σε αυτήν την ούτως ή άλλως ταραγμένη διεθνή συγκυρία, ο αντίκτυπος στην εικόνα των ομολόγων δεν θα είναι ο αντίστοιχος προηγούμενων μηνών, όταν αρκούσε ένα... φτέρνισμα στις αγορές για να “κοκκινίσουν” οι αποδόσεις.
Με φόντο τις φήμες- που μάλλον υποκρύπτουν προσδοκίες και όχι πληροφορίες για συγκεκριμένο σχεδιασμό από την ελληνική πλευρά- για μια έξοδο με... 15ετές ομόλογο, άνθρωποι της αγοράς εκτιμούν ότι μια λογική κίνηση, προκειμένου η Αθήνα να διατηρήσει την επαφή της με τους επενδυτές, θα ήταν αυτό που λίγο ως πολύ αναμενόταν στην αρχή του 2019, δηλαδή η εναλλακτική μιας διαχειριστικής κίνησης, που αφορά κυρίως στην επιλογή επανέκδοσης παλαιότερης έκδοσης, χωρίς να αναζητείται νέο χρήμα.
Σε κάθε περίπτωση, βιασύνη δεν υπάρχει, πόσο μάλλον όταν το αμέσως προσεχές διάστημα μπορεί να “τρέξουν” θετικές εξελίξεις που σχετίζονται με το ελληνικό Χρέος. Αν και είναι εξαιρετικά πρώιμο να συζητά κανείς για τη μείωση των ονομαστικών δημοσιονομικών στόχων, οι πληροφορίες από το κυβερνητικό αλλά και το ευρωπαϊκό στρατόπεδο συγκλίνουν στο ότι τον Οκτώβριο ή το Νοέμβριο θα περάσει από το Euroworking Group το ελληνικό αίτημα για την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των ANFA-SMP στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Αν η κατάληξη είναι θετική, τότε το πραγματικό πλεόνασμα που θα “κυνηγάει” το υπουργείο Οικονομικών την επόμενη χρονιά υπολογίζεται ότι θα είναι γύρω στο 2,9%.