Το 2070 η εξόφληση των δανείων του Ευρωμηχανισμού
Ίλιγγο προκαλούν τα επικαιροποιημένα στοιχεία για το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των μνημονιακών δανείων, καθώς για πρώτη φορά ενσωματώνονται στους επίσημους πίνακες του Δημόσιου Χρέους οι διευκολύνσεις του περσινού καλοκαιριού, ήτοι οι νέες επιμηκύνσεις των δανείων του EFSF.
Ενδεικτικό της γραφειοκρατίας του ESM/EFSF είναι ότι μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ολοκληρώθηκε και τυπικά η «μετάφραση» των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του Χρέους, που αποφασίστηκαν στο Eurogroup της 22ας Ιουνίου του 2018 και η μεταφορά τους στον πίνακα με τις λήξεις ομολόγων, προκαλεί «μούδιασμα», αφού η τελευταία πληρωμή προς τον Ευρωμηχανισμό είναι προγραμματισμένη για το… 2070, δηλαδή σε 50 χρόνια από τώρα!
Φέρνοντας αναμφίβολα στο νου τα δάνεια της… Επανάστασης, που εξοφλήθηκαν από τις πολλές επόμενες γενιές κι αφού προηγήθηκαν τέσσερις χρεοκοπίες, η ουσία είναι ότι τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, είναι αυτά που καλούνται να σηκώσουν το βάρος των λαθών και των αστοχιών της δικής μας και των προηγούμενων γενεών. Για να μην υπάρχει, δε, καμία αμφιβολία για το μέγεθος αυτών των βαρών, από το 2051 και μετά, οι ετήσιες πληρωμές προς τον EFSF κλιμακώνονται από τα 3 δις ως τα 5,3 δις ευρώ, ενώ στη δεκαετία 2050- 2060 οι υψηλές πληρωμές της Ελληνικής Δημοκρατίας προς τον Ευρωμηχανισμό είναι διπλές, καθώς «τρέχουν» παράλληλα και οι λήξεις των δανείων του ESM. Είναι ενδεικτικό ότι το 2060, τελευταία χρονιά πληρωμής προς τον ESM, το σύνολο των δόσεων προς τον Ευρωμηχανισμό φτάνει στα 7,360 δις ευρώ!
Ξεπερνώντας κανείς το σοκ από τη διαπίστωση ότι για 50 ακόμα χρόνια θα πληρώνουμε τα σπασμένα της κρίσης 2009- 2018, αντιλαμβάνεται τους λόγους για τους οποίους ο ESM εμφανίζεται πιο «σφικτός» απέναντι στη χαλαρότητα που έφερε η λήξη των Μνημονίων: γιατί πολύ απλά είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής της χώρας, άρα θα πρέπει να διασφαλίσει τα συμφέροντα των μετόχων του, δηλαδή των κρατών- μελών της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα στοιχεία του Χρέους, οι πληρωμές προς τον Ευρωμηχανισμό μέσα στα επόμενα 50 έτη ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των 190,780 δις ευρώ και το μήνυμα που εκπέμπει σε κάθε ευκαιρία και προς πάσα κατεύθυνση ο επικεφαλής του ESM είναι σαφές: δεν κουνιέστε χωρίς την άδεια μας.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς τη βελτίωση του προφίλ του ελληνικού Χρέους, που εγγυάται- όσο μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς αυτήν τη λέξη- την εξυπηρέτηση του σε βάθος ετών. Το ένα στοιχείο είναι ότι το Χρέος έχει «απλώσει» χρονικά και είναι ενδεικτικό ότι ενώ το 2018 η μέση σταθμική διάρκεια του ήταν 18,2 έτη, τα επικαιροποιημένα στοιχεία ανεβάζουν, για την τρέχουσα χρονιά, τη μέση σταθμική διάρκεια στα 21,1 έτη.
Καθοριστικός είναι και ο παράγοντας του πολύ χαμηλότερου μέσου σταθμικού επιτοκίου εξυπηρέτησης του Χρέους, που παραμένει και φέτος στο 1,61% και με δεδομένο ότι η μέση σταθμική διάρκεια ανατιμολόγησης του διαμορφώνεται στα 13,71 έτη, αυτό σημαίνει πρακτικά ότι για τα επόμενα περίπου 14 χρόνια το κόστος θα παραμείνει σε αυτά τα χαμηλά επίπεδα.