Ρουμελιώτης: Ποιοι οδήγησαν την Ελλάδα στη σκληρή λιτότητα
Υπό το πρίσμα των πρόσφατων δημόσιων παραδοχών - αναθεωρήσεων εκ μέρους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την υπαγωγή της Ελλάδας στα Μνημόνια, ο τότε αν. Εκτελεστικός Διευθυντής του Ταμείου (Μάρτιος 2010 - Δεκέμβριος 2011), Παναγιώτης Ρουμελιώτης φωτίζει το προσκήνιο αλλά και το παρασκήνιο της εποχής.
Στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ/ΜΠΕ, περιγράφει τις, κοινωνικές και οικονομικές, συνέπειες εκείνων των αποφάσεων και αναγνωρίζει ότι όλα έγιναν για τη διάσωση των τραπεζών. Και, στο «δια ταύτα», «η Ελλάδα οδηγήθηκε "ως πρόβατο επί σφαγήν" και αποδέχτηκε ένα βίαιο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών μεταρυθμίσεων, δηλαδή αυστηρής λιτότητας», επισημαίνει ο Π. Ρουμελιώτης, ενώ, προσθέτει, και «με τη μη εγκαιρη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν αποφεύχθηκε ούτε η επιμόλυνση και άλλων χωρών της Ευρωζώνης, όπως υποστήριζαν οι Ευρωπαίοι».
«Σε αντίθεση με το ΔΝΤ, που αναγνωρίζει τα λάθη του να αναπροσαρμόζει τις πολιτικές του, αρκετοί ακόμα στη χώρα μας αλλά και ευρύτερα στην Ευρώπη, επιμένουν στις πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας. Αυτό είναι και το διακύβευμα στις επερχόμενες ευρωπαϊκές και εθνικές εκλογές», υπογραμμίζει ο Π. Ρουμελιώτης, με άλλα λόγια, «αν θα επικρατήσουν οι δυνάμεις της ανάπτυξης, της καταπολέμισης των ανισοτήτων, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής ή εκείνες που επιθυμούν τη συνέχιση μιας πολιτικής που οδήγησε σε κρίσεις και κοινωνικά αδιέξοδα, με κίνδυνο της διάλυση της Ευρωζώνης και της ΕΕ γενικότερα».
Ο κ. Ρουμελιώτης αναφέρεται και στη μη έγκαιρη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, σημειώνοντας ότι εξαιτίας αυτού του γεγονότος «δεν αποφεύχθηκε ούτε η επιμόλυνση και άλλων χωρών της ευρωζώνης, όπως υποστήριζαν οι Ευρωπαίοι». Αναφερόμενος στο ποιοι αντιδρούσαν σε αυτό, σημειώνει:
«Ο τότε Γενικός Διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν κάλεσε μυστικά κυβερνητικούς εκπροσώπους της Γαλλίας και της Γερμανίας στην Ουάσιγκτον, ώστε να τους πείσει για την αναγκαιότητα άμεσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ωστόσο οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ στη συνάντηση αυτή αντιμετώπισαν την κάθετη άρνηση των Ευρωπαίων ομολόγων τους, κυρίως των Γάλλων. Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ γνώριζαν ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο και με την αναδιάρθρωσή του θα καθησυχάζονταν οι αγορές και θα απομακρυνόταν το ρίσκο μιας χαοτικής πτώχευσης της Ελλάδας καθώς και ο κίνδυνος επιμόλυνσης και άλλων ευάλωτων χωρών της Ευρωζώνης. Αντίθετα, οι εκπρόσωποι της Γαλλίας και Γερμανίας, όπως και ο τότε Πρόεδρος της ΕΚΤ Τρισέ, πίστευαν ότι με την αναδιάρθρωση οι ευρωπαϊκές Τράπεζες, που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, θα έπρεπε να καταγράψουν ζημιές στους ισολογισμούς τους, γεγονός που θα κλόνιζε την αξιοπιστία τους.
Από την πλευρά της, η τότε ελληνική κυβέρνηση, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις των εμπειρογνωμόνων του Ταμείου που περιέχονται στα επίσημα πρακτικά των συζητήσεων του Δ.Σ. του ΔΝΤ (9/5/2010), δεν έδειξε διατεθειμένη να ασπαστεί την ιδέα του ΔΝΤ για αναδιάρθρωση του χρέους. Και αυτό επειδή φοβόταν τις αντιδράσεις του Τρισέ που απειλούσε ότι θα διέκοπτε τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών. Δεν είχε επίσης κατανοήσει ότι υπήρχαν μικρές πιθανότητες να αφήσει την Ελλάδα να πτωχεύσει, επειδή το κόστος θα ήταν πολλαπλάσια μεγαλύτερο για τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Η κυβέρνηση φοβήθηκε επίσης το πολιτικό κόστος».
Σε ερώτηση για το πώς θα μπορούσε να αποτραπεί η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, ο κ. Ρουμελιώτης απάντησε: «Με την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η Citi, αλλά και οι άλλοι χρηματοπιστωτικοί φορείς, είχαν υπολογίσει στις αρχές του 2010 ότι μια απομείωση του ελληνικού χρέους, κατά 30-40% από την αρχή της κρίσης, θα καθιστούσε βιώσιμο το ελληνικό χρέος (στο 75-80% του ΑΕΠ). Έτσι δε θα χρειαζόταν μια βίαιη χρονικά δημοσιονομική προσαρμογή και οι συνέπειες στο ΑΕΠ, τα εισοδήματα και την απασχόληση θα ήταν πολύ λιγότερο αρνητικές».
Όταν ρωτήθηκε για το τι θα άλλαζε για τους Έλληνες, αν το ΔΝΤ είχε αναθεωρήσει νωρίτερα τις απόψεις του, ο κ. Ρουμελιώτης ανέφερε: «Έπρεπε το ΔΝΤ να επιμείνει στις αρχικές θέσεις του για την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Έπρεπε οι τότε ελληνικές αρχές να υποστηρίξουν τη θέση αυτή του ΔΝΤ. Με τις καθυστερημένες αποδοχές για λάθη από την πλευρά του ΔΝΤ δεν μπορεί να διορθωθούν οι τραγικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία και κοινωνία που είχαν τα Μνημόνια. Το μόνο που μπορεί να γίνει τώρα είναι η διόρθωση των εσφαλμένων πολιτικών του ΔΝΤ, ώστε να αποφευχθούν νέα λάθη και προγράμματα που θα καταστρέψουν κι άλλες χώρες. Σημαντικό όμως είναι η απόφαση του ΔΝΤ να μη χρηματοδοτεί χώρες που το χρέος τους δεν είναι βιώσιμο. Έτσι, με το “πειραματόζωο Ελλάδα” και την καταστροφή της, ίσως αποφευχθούν στο μέλλον νέες τραγωδίες στην παγκόσμια οικονομία».