«Καμπανάκι» για τις παροχές χτυπάει και ο ΟΟΣΑ
Με ρυθμούς 2,1% φέτος και 2% το 2020, “βλέπει” ο ΟΟΣΑ να αναπτύσσεται η ελληνική οικονομία, κυρίως λόγω της μεγαλύτερης συμβολής της εσωτερικής ζήτησης και λιγότερο λόγω εξαγωγών που δείχνουν να “φρενάρουν” σε ποσοστό αύξησης 5,3% από 8,8% πέρσι. Όσον αφορά, δε, στις κατασκευές και την κτηματαγορά, ο Οργανισμός καταγράφει ανάκαμψη. Υπάρχει, όμως, κι ένα “αλλά”.
Στο Economic Outlook, ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, για την ανταγωνιστικότητα και την “υγεία” του τραπεζικού συστήματος, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κινδύνους για την προβλεπόμενη ανάκαμψη των επενδύσεων, η οποία παρεμπιπτόντως εκτιμάται στο μόλις 1,2% για φέτος. Επιπλέον, ο Οργανισμός εκφράζει προβληματισμό για τις επιπτώσεις από ένα άτακτο Brexit στον Τουρισμό. Το μεγάλο ερωτηματικό τίθεται, όμως, από τον ΟΟΣΑ στο “πακέτο” των παροχών.
“Αποκλίσεις από την πρόσφατη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική, θα υπέσκαπταν τα κέρδη στη δημοσιονομική αξιοπιστία”, σημειώνει ο Οργανισμός και περιγράφοντας τα μέτρα που ήδη έχουν τεθεί σε εφαρμογή, με τις ανάλογες επιπτώσεις στα έσοδα (ΦΠΑ) και στις συντάξεις, επικεντρώνεται στο σχέδιο της κυβέρνησης για μικρότερα πλεόνάσματα (2,5% αντί 3,5%) με την εγγύηση από το “μαξιλάρι”.
“Μελλοντικά δημοσιονομικά μέτρα θα έπρεπε να δίνουν προτεραιότητα σε επενδύσεις υποδομών και προσόντων, στην αντιμετώπιση της φτώχειας και στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των δημόσιων δαπανών”, σημειώνει ο ΟΟΣΑ, κρατώντας έτσι αποστάσεις από “τυφλές” παροχές.
Συμπληρώνει, δε, ότι όλα τα παραπάνω μέτρα, μαζί με μεγαλύτερη πρόοδο σε μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της δημόσιας διοίκησης, για την ανάπτυξη εξωδικαστικής διαμεσολάβησης και την ιδιωτικοποίηση κρατικών ενεργειακών περιουσιακών στοιχείων, μπορούν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να περιορίσουν τους φραγμούς στην επιχειρηματικότητα, αλλά και να υποβοηθήσουν τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους.
Ο ΟΟΣΑ εκφράζει προβληματισμό για τη μεγάλη αύξηση του κατώτατου μισθού, που μπορεί να περιορίζει τα ποσοστά φτώχειας στους εργαζόμενους αλλά ανεβάζει τον κίνδυνο της αδήλωτης εργασίας και της μικρότερης απασχόλησης, ενώ όσον αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις, που μπορούν να προσελκύσουν νέα χρηματοδότηση, παρατηρεί ότι προχωρούν με πιο αργούς ρυθμούς από το προσδοκώμενο.
