Με το βλέμμα στο 2019 η Αθήνα για την έξοδο στις αγορές
Μπορεί το «παράθυρο» έκδοσης νέου ομολόγου ως το τέλος της χρονιάς να έχει κλείσει προ πολλού, ωστόσο ο σχεδιασμός για την επόμενη και πλέον καθοριστική περίοδο είναι έτοιμος. Το ερώτημα, πλέον, είναι πότε θα πατήσει τη «σκανδάλη» η Αθήνα ή μάλλον πότε θα επιτρέψουν οι αγορές στην Αθήνα να πατήσει τη «σκανδάλη».
Αυτό που έχουν αποκομίσει οι εκπρόσωποι των ξένων funds, που είχαν κι έχουν επαφές με την ελληνική πλευρά, είναι ότι η Αθήνα θα ακολουθήσει την πεπατημένη, τουλάχιστον όπως συνέβαινε πριν μείνει εκτός αγορών το 2010: θα καλύψει το 50- 60% των καθαρών δανειακών αναγκών του 2019, μέσα στο πρώτο τρίμηνο- τετράμηνο. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Αν λάβει κανείς υπόψιν ότι οι ανάγκες αυτές δεν ξεπερνάνε τα 7 δισ ευρώ, η Αθήνα θα προσπαθήσει αντλήσει περίπου 4 δισ ευρώ ως τον Απρίλιο του 2019.
Πόσες εκδόσεις προτίθεται να κάνει η Αθήνα; Μία ή δύο. Τι ομόλογα προτίθεται να εκδόσει; Η απάντηση είναι ότι οι Βασικοί Διαπραγματευτές είναι εκείνοι που θα ορίσουν εάν η... πρεμιέρα θα γίνει με 5ετές, που θεωρείται πιο safe bet ή με 10ετές.
Υπάρχει ενδεχόμενο να «παγώσει» και αυτός ο σχεδιασμός; Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι μόνο αν καταρρεύσουν οι αγορές π.χ. εάν ξεφύγει η ιταλική κρίση, η Ελλάδα θα μείνει οχυρωμένη πίσω από το μαξιλάρι ασφαλείας των περίπου 30 δισ ευρώ.
Είναι απαγορευτικό το επιτόκιο του 4,5% για μια έκδοση; Από τη στιγμή που δεν υπάρχει λόγος για μια ευκαιριακή έκδοση στην παρούσα φάση, το επιτόκιο αυτό χαρακτηρίζεται ακατάλληλο. Τα δεδομένα αλλάζουν εάν παραμένει το ίδιο επιτόκιο π.χ. τον Φεβρουάριο, οπότε σε αυτήν την περίπτωση ενσωματώνεται στο ρίσκο που πρέπει να αναλάβει η χώρα, για να ανακτήσει σταδιακά την πρόσβαση στις αγορές. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η αντιπρόεδρος της Moody’s παρατήρησε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να καθυστερήσει για πολύ την έξοδο στις αγορές.
Οι αναταράξεις στις αγορές έδωσαν, πάντως κι ένα πολύτιμο μάθημα στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, καθώς έγινε σαφές ότι δεν μπορείς να «παίζεις» με τέτοια «ευαίσθητα» θέματα, όπως οι εκδόσεις ομολόγων, εντάσσοντας μια καθαρά τεχνική διαδικασία σε έναν αμφιβόλου σκοπιμότητας πολιτικό σχεδιασμό. Παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν ότι οι παρατηρήσεις Ρέγκλινγκ είχαν αυτόν ακριβώς το στόχο, να αποσυνδέσουν, μεν, τα ελληνικά ομολόγα από την ιταλική κρίση, αλλά και να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου στις Ελληνικές Αρχές ότι η αβεβαιότητα και η παροχολογία προκαλούν νευρικότητα στους επενδυτές.
Υπάρχει κάτι που σκιάζει την προσδοκώμενη επιστροφή στην κανονικότητα; Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πληθαίνουν τα ερωτήματα των ξένων επενδυτών για το τραπεζικό σύστημα, είναι κοινό στοιχείο προβληματισμού το κατά πόσο μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτόν τον όγκο των «κόκκινων» δανείων και πώς μπορεί αυτό να επηρεάσει αρνητικά συνολικά την οικονομία άρα και τις προοπτικές οριστικής εξόδου από την κρίση. Το «μαγικό» νούμερο είναι το “5”. Αν η βοήθεια, με οποιαδήποτε μορφή π.χ. με το σχεδιαζόμενο Asset Protection Scheme, δεν ξεπεράσει τα 5 δισ ευρώ (ως μέρος του «μαξιλαριού»), τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αν ο λογαριασμός, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, ανέβει, τότε...