Πιο ακριβά από το ΔΝΤ τα ομόλογα της ΕΚΤ
Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να έχουν πέσει πάνω στα ακριβά δάνεια του ΔΝΤ και στις διαπραγματεύσεις, που έχουν ξεκινήσει από τον περσινό Ιούνιο, για την πρόωρη εξόφληση τους, ωστόσο τα ομόλογα που διακρατούν η ΕΚΤ και οι υπόλοιπες Κεντρικές Τράπεζες είναι ακόμα πιο ακριβά, αφού βαρύνονται με επιτόκια τριτοκοσμικά!
Όπως προκύπτει από τη «φωτογραφία» του Χρέους, η Ελληνική Δημοκρατία «χρωστάει» περί τα 2,7 δις ευρώ σε Κεντρικές Τράπεζες και άλλα περίπου 8,3 δις ευρώ στην ΕΚΤ, εκ των οποίων 996 εκατ. Ευρώ και 4,8 δις ευρώ αντιστοίχως, πρέπει να πληρωθούν φέτος. Πρόκειται για παλιά ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία εξαιρέθηκαν από το PSI του 2012, κοινώς δεν «κουρεύτηκαν». Το πρόβλημα είναι το Ευρωσύστημα απέφυγε το «κούρεμα», αλλά η Ελληνική Δημοκρατία δεν απέφυγε το «ξύρισμα», καθώς τα συγκεκριμένα ομόλογα έχουν επιτόκια εκτός τόπου και χρόνου.
Τον Ιούλιο και συγκεκριμένα στις 19 του μήνα, λήγουν 3.317.950.000 ευρώ ομόλογα της ΕΚΤ κι άλλα 434.500.000 ευρώ των Κεντρικών Τραπεζών. Με τι επιτόκιο επιβαρύνονται; 6%. Έχει, όμως και χειρότερα. Στις 22 Οκτωβρίου λήγουν 1.450.650.000 ευρώ της ΕΚΤ και άλλα 561.869.732 ευρώ των Κεντρικών Τραπεζών, τα οποία επιβαρύνονται με επιτόκιο 6,5%!!! Αναλόγως υψηλά είναι τα επιτόκια και των επόμενων ετών, με αποτέλεσμα να αναρωτιέται κανείς ευλόγως γιατί η συζήτηση περί εξαγοράς να μην αφορά και σε αυτά τα ομόλογα. Η απάντηση είναι απλή: γιατί αυτό το ενδεχόμενο σχεδόν αποκλείστηκε εξαρχής, με μόνη παραχώρηση τις επιστροφές ANFA- SMP κι αυτές υπό προϋποθέσεις.
Και κάπως έτσι, το βάρος πέφτει στα δάνεια του ΔΝΤ, τα οποία βέβαια έχουν και ειδικό πολιτικό βάρος, καθώς επιτρέπουν στο Ταμείο να διατηρεί παρεμβατικό ρόλο στα ελληνικά πράγματα. Ο Ε. Τσακαλώτος απλώς επιβεβαίωσε αυτό που γνωρίζουν όλοι, ότι δηλαδή στις επαφές που θα έχει στην Ουάσινγκτον, θα ανοίξει επισήμως η διαδικασία για την πρόωρη εξόφληση μέρους αυτών των δανείων, που βαρύνονται με επιτόκιο 5,13%, δηλαδή πολύ υψηλότερο από αυτό που «βρήκε» η Ελληνική Δημοκρατία χτυπώντας την πόρτα των αγορών. Εδώ, όμως, υπάρχει ένα ακόμα ενδιαφέρον παρασκήνιο.
Μπορεί η κυβέρνηση να επικοινώνησε τη διάθεση της να εξοφλήσει το σύνολο αυτών των δανείων (περί τα 9,4 δις ευρώ), προκειμένου να ξεφορτωθεί τον πονοκέφαλο του Π. Τόμσεν και της παρέας του, ωστόσο το ποσό που θα μπορούσε να εξοφλήσει ήταν λίγο ως πολύ συμφωνημένο από τον περασμένο Σεπτέμβριο, δηλαδή με τη λήξη του Μνημονίου.
Η απόφαση του Eurogroup τον περασμένο Ιούνιο προέβλεπε, μεταξύ άλλων, την εκταμίευση της υπερδόσης των 15 δις ευρώ. Από αυτά, τα 5,5 δις ευρώ προορίζονταν για τον ειδικό λογαριασμό εξυπηρέτησης του Χρέους και τα υπόλοιπα 9,5 δις ευρώ για το περιβόητο «μαξιλάρι», για την κάλυψη ενδεχόμενων δανειακών αναγκών. Σε αυτά τα 9,5 δις ευρώ βρισκόταν ο «σπόρος» της εξόφλησης ακριβών δανείων, στο πλαίσιο της αποτελεσματικότερης διαχείρισης του Χρέους, πάντα, όμως, σε συμφωνία με τους Ευρωπαίους. Πώς φτάσαμε, όμως, στα περίπου 3,5 δις ευρώ του ΔΝΤ, που τελικά θα εξοφληθούν άμεσα;
Αν ανατρέξει κανείς στα ψιλά γράμματα της παρουσίασης που έκανε ο ΟΔΔΗΧ τον περασμένο Σεπτέμβριο στους ξένους επενδυτές, θα βρει μπροστά του το… μαγικό νούμερο: 3,3 δις ευρώ για την επαναγορά Χρέους (buyback). Οι πληροφορίες λένε ότι το ποσό δεν μπήκε τυχαία, ούτε αυθαίρετα, καθώς προϋπήρξε προφορική συμφωνία, μεταξύ των τεχνοκρατών του ΟΔΔΗΧ και του ESM, λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις παραμέτρους και τα δεδομένα, δηλαδή κυρίως ότι η Ελλάδα δεν θα εξοφλήσει δάνεια που έχουν χαμηλότερο επιτόκιο από αυτό που δανείζεται από τις αγορές. Οι αποφάσεις «κλείδωσαν», όταν οι Βόρειοι του Eurogroup έβαλαν απαγορευτικό στην πλήρη «απονεύρωση» του ΔΝΤ.