Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη ώρα για σκι
Το 15% των ατόμων που κάνουν σκι τραυματίζονται κάθε χρόνο και μεταφέρονται σε νοσοκομεία, κέντρα υγείας ή ιδιωτικά ιατρεία, ενώ στατιστικά έχει παρατηρηθεί ότι το 70% αυτών των τραυματισμών, γίνονται στο τέλος της ημέρας, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπεδικών Χειρουργών.
Όπως εξηγεί στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Μαντουβάλου «104,9 Μυστικά Υγειάς», ο δρ. ορθοπαθητικής και επιστημονικός συνεργάτης του πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργος Γουδέβενος, αυτό συμβαίνει γιατί στο τέλος της ημέρας υπάρχει κούραση, αλλά παράλληλα και αυξημένη χαρά, αδρεναλίνη και ενίοτε μπορεί να έχει μεσολαβήσει και λίγο αλκοόλ.
«Οι πιο συχνές κακώσεις είναι αυτές της σπονδυλικής στήλης σε μικρό αριθμό, τα κατάγματα λεκάνης σε λίγο μεγαλύτερο, πολλά εξαρθρήματα και κατάγματα στην άρθρωση του ώμου, του αγκώνα και των δακτύλων, καθώς επίσης πολλές θλάσεις και ρήξεις μυών και τενόντων, που είναι λίγο μικρότερες βλάβες. Επίσης συχνές είναι οι ρήξεις συνδέσμων του πρόσθιου χιαστού στα γόνατα και τους μηνίσκους, τα διαστρέμματα, και τα συμπτώματα εκδορών, αλλοιώσεων και εγκαυμάτων από συρσίματα. Και βέβαια και οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που έχουν και κακή πρόγνωση».
Πώς όμως μπορούμε να προστατευθούμε για να μην τραυματιστούμε και χαλάσουμε τις διακοπές μας; «Καταρχάς πρέπει να έχουμε καλή φυσική κατάσταση, καλή τεχνική, και να κάνουμε σωστή προθέρμανση με διατάσεις, έτσι ώστε οι μυς και οι τένοντες να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν. Απαραίτητος είναι και ο κατάλληλος εξοπλισμός. Γάντια, μάσκα, κράνος και οτιδήποτε προστατευτικό, ειδικά για τη σπονδυλική στήλη, τη λεκάνη, τους αγκώνες και τα χέρια» λέει ο δρ. Γουδέβενος. Επιπλέον συμπληρώνει ότι «πρέπει να ντυνόμαστε καλά σε στρώσεις "τύπου κρεμμύδι" για να μπορούμε να διατηρούμε σταθερή τη θερμότητα στο σώμα μας».
Για να μην κρυώνει ο λαιμός μας, πρέπει να αναπνέουμε από τη μύτη, η οποία είναι ο θερμοστάτης του οργανισμού. Κάτι άλλο πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζουμε καλά την περιοχή και να ενημερωνόμαστε που υπάρχουν επικίνδυνα σημεία. «Σαφώς να πηγαίνουμε σε οργανωμένους χώρους, να αποφεύγουμε επικίνδυνες κλίσεις του εδάφους, να μην κάνουμε υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας, να ενυδατώνουμε καλά τον οργανισμό μας πριν και μετά την άσκηση, να αποφεύγουμε να κάνουμε σκι όταν είμαστε κουρασμένοι και αδιάθετοι, και να μην πηγαίνουμε ποτέ μόνοι, αλλά πάντα με παρέα».
Σχετικά με τις βόλτες που κάποιοι ηλικιωμένοι, αρνούνται πεισματικά να σταματήσουν ακόμα και τις ημέρες που το χιόνι έχει μετατραπεί σε πάγο, ο κ. Γουδέβενος τονίζει στο Πρακτορείο Fm: «Με την πάροδο της ηλικίας η οπτική, επαφή, η ακουστική επαφή, η επαφή με το χώρο, το χρόνο και την κίνηση του σώματος, κατά κάποιο τρόπο αλλάζουν. Ιδιαίτερη προσοχή από τα άτομα της τρίτης ηλικίας θα πρέπει να δοθεί σε περιπτώσεις που υπάρχει "μαύρος" πάγος, ο οποίος δεν φαίνεται γιατί παίρνει το χρώμα του εδάφους και δυστυχώς πολλοί γλιστρούν με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κατάγματα, που στην τρίτη ηλικία έχουν δυσάρεστες κι επικίνδυνες επιπτώσεις».