Σε κρίσιμο σταυροδρόμι η ηλεκτροκίνηση και η «πράσινη» μετάβαση
Μια από τις καυτές «πατάτες», που θα πρέπει να διαχειριστεί το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι η αποκαλούμενη «πράσινη» μετάβαση και ειδικά η στροφή στην ηλεκτροκίνηση.
Εξαρχής είχαν χαρακτηριστεί ως εξαιρετικά φιλόδοξοι οι στόχοι για την «απανθρακοποίηση», ακόμα και των κατοικιών, μπαίνοντας στη δεκαετία του 2030, ενώ παραμένει «θολό» το ποιος και πώς θα επωμιστεί το κόστος όλων αυτών των αναγκαίων ενεργειακών αναβαθμίσεων, με δεδομένο ότι οι σχετικές χρηματοδοτήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης δεν είναι επαρκείς.
Προφανές είναι ότι τα όποια σενάρια για αύξηση της φορολογίας στα «βρώμικα» ενεργειακά προϊόντα έμειναν στα συρτάρια μέχρι νεωτέρας, μετά τον «σεισμό» της ενεργειακής κρίσης.
Ηλεκτροκίνηση: «Ναι μεν, αλλά»
Η παράμετρος της ηλεκτροκίνησης φαντάζει -και είναι- ακόμα πιο σύνθετη, όσο πιο πολύ πλησιάζουμε στο σημείο «0», δηλαδή στη χρονιά ορόσημο του 2035, όπου υποτίθεται ότι θα σταματήσει η παραγωγή κινητήρων εσωτερικής καύσης, καθώς οι Ευρωπαίοι ακόμα παλεύουν με τα βασικά.
Οι πωλήσεις υβριδικών ή αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων έχουν σαφώς αυξηθεί, ωστόσο την ώρα που θα πρέπει να γίνει το «άλμα», οι Ευρωπαίοι συνειδητοποίησαν ότι αυτή η «στροφή» που επιχειρείται, βασίζεται στην… Κίνα. Και δεν μιλάμε απλώς για τις αναγκαίες πρώτες ύλες, που σχεδόν μονοπωλεί η χώρα του Δράκου, αλλά για τα κινεζικά ηλεκτροκίνητα, που «απειλούν» να «καταπιούν» τη Γηραιά ήπειρο.
Η απερχόμενη Κομισιόν… θυμήθηκε να ψάξει για υποκρυπτόμενες κρατικές ενισχύσεις στα κινεζικά αυτοκίνητα, προετοιμάζοντας το έδαφος για δασμούς, συμμετέχοντας έτσι πρακτικά στον εμπορικό πόλεμο των ΗΠΑ με την Κίνα. Αντιδράσεις υπήρξαν, καθώς ουδείς απάντησε στο πώς ακριβώς θα γίνει η στροφή στην ηλεκτροκίνηση χωρίς τα φτηνά κινεζικά αυτοκίνητα και ο ευσεβής πόθος για φτηνά ευρωπαϊκά ηλεκτροκίνητα, μάλλον ως ανέκδοτο αντιμετωπίζεται στην παρούσα φάση.
Γίνεται ηλεκτροκίνηση χωρίς σημεία φόρτισης;
Ακόμα κι αν ξεπεράσει κανείς το πρόβλημα της… καταγωγής, θα βρει μπροστά ένα ακόμα «μικρό» εμπόδιο: σύμφωνα με την έκθεση της Ένωσης Ευρωπαϊκών Αυτοκινητοβιομηχανιών (ACEA), οι πωλήσεις ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ε.Ε. αυξήθηκαν τρεις φορές ταχύτερα από την εγκατάσταση σημείων φόρτισης μεταξύ 2017- 2023, ενώ βλέποντας μπροστά η Ε.Ε. χρειάζεται οκτώ φορές περισσότερα σημεία φόρτισης ετησίως έως το 2030!!!
Πέρυσι εγκαταστάθηκαν λίγο πάνω από 150.000 δημόσια σημεία φόρτισης σε ολόκληρη την Ε.Ε. (λιγότερα από 3.000 ανά εβδομάδα κατά μέσο όρο), φτάνοντας συνολικά τα 630.000. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 3,5 εκατομμύρια σημεία φόρτισης θα πρέπει να εγκατασταθούν έως το 2030. Η επίτευξη αυτού του στόχου θα σήμαινε την εγκατάσταση περίπου 410.000 δημόσιων σημείων φόρτισης ετησίως (ή σχεδόν 8.000 ανά εβδομάδα) -σχεδόν τρεις φορές το τελευταίο ετήσιο ποσοστό εγκατάστασης.
Ωστόσο, η ACEA εκτιμά ότι μέχρι το 2030 θα χρειαστούν 8,8 εκατομμύρια σημεία φόρτισης και η επίτευξη αυτού του στόχου θα απαιτούσε την εγκατάσταση 1,2 εκατομμυρίων φορτιστών ανά έτος ή πάνω από 22.000 ανά εβδομάδα, δηλαδή οκτώ φορές τον τελευταίο ετήσιο ρυθμό εγκατάστασης.
Αυτήν τη στιγμή, μόλις τρεις χώρες της Ε.Ε. που καλύπτουν πάνω από το 20% της επιφάνειας της Ε.Ε. -οι Κάτω Χώρες, η Γαλλία και η Γερμανία- διαθέτουν σχεδόν τα δύο τρίτα (61%) του συνόλου των σημείων φόρτισης της Ε.Ε. Το άλλο ένα τρίτο (39%) όλων των φορτιστών κατανέμεται σε 24 κράτη-μέλη, καλύπτοντας σχεδόν το 80% της επιφάνειας της περιοχής.
Οι Κάτω Χώρες -η χώρα με το μεγαλύτερο μερίδιο υποδομών- διαθέτουν πάνω από 52 φορές περισσότερα σημεία φόρτισης από τη Ρουμανία (2.754), η οποία είναι περίπου επτά φορές μεγαλύτερη. Όσο για την Ελλάδα διαθέτει αυτήν τη στιγμή 3.166 σημεία φόρτισης.
Τον Απρίλιο, τα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα με μπαταρία διατήρησαν σχεδόν το 12% της αγοράς αυτοκινήτων της Ε.Ε., ενώ τα υβριδικά ηλεκτρικά αυξήθηκαν στο 29,1% από 24,9%. Το συνδυασμένο μερίδιο των βενζινοκίνητων και πετρελαιοκίνητων οχημάτων έπεσε σε λιγότερο από το μισό της αγοράς, στο 48,9%, από 52,8%.