Ξενοδοχείο στην Ακρόπολη: Η νομιμότητα... τιμωρείται

Στη χώρα που αβίαστα μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν... βασίλειο πολεοδομικής αναρχίας και αυθαιρεσίας, όσοι υποπίπτουν σε παραβάσεις σπανίως τιμωρούνται, ενώ οι πολιτικοί βρίσκονται εδώ και δεκαετίες σε σκληρό ανταγωνισμό για το ποιος θα εισαγάγει τις πιο γενναιόδωρες ρυθμίσεις εκ των υστέρων νομιμοποίησης παραβάσεων για να ικανοποιήσει ευρύτερη πελατεία, ή λίγους και εκλεκτούς φίλους.

Φαίνεται, όμως, ότι ο κανόνας που θέλει τον παραβάτη να επιβραβεύεται εφαρμόζεται και αντίστροφα: όποιος σέβεται τη νομιμότητα κινδυνεύει να τιμωρηθεί! Και ίσως υποστεί τα πάνδεινα, αν τύχει να βρίσκεται στον κοντινό ορίζοντα μια εκλογική αναμέτρηση, ή, ακόμη χειρότερα, αν τύχει να διανύουμε χρονιά αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών.

Στη σκιά της Ακρόπολης, εξελίσσονται αυτή την περίοδο τραγελαφικές καταστάσεις ελληνικού τύπου, που θα έκαναν όποιον ξένο επενδυτή τις παρακολουθεί από μακριά να σκεφθεί δύο φορές πριν θελήσει να ρισκάρει τα κεφάλαιά του στην Ελλάδα.

Μια εταιρεία αξιοποίησης ακινήτων (η Μπλε Κέδρος του δραστήριου επιχειρηματία Π. Ευμορφίδη) είχε μια λογική επιχειρηματική ιδέα: να στήσει ένα νέο ξενοδοχείο στο Κουκάκι. Αλλά η εταιρεία πληρώνει ήδη αρκετά ακριβά τη θέα στην Ακρόπολη που ήθελε να εξασφαλίσει για τους πελάτες του ξενοδοχείου.

Η εταιρεία σεβάσθηκε απόλυτα τη νομιμότητα, δηλαδή το νόμο του 2012 για την αναθεώρηση του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, που τότε είχε προβληθεί ως μια αναπτυξιακή πρωτοβουλία, την οποία είχε υποστηρίξει σθεναρά και η τρόικα των ξένων δανειστών μας.

Με βάση το νέο ΓΟΚ, η εταιρεία ολοκλήρωσε τη διαδικασία αδειοδότησης της κατασκευής -επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης- και προχώρησε την επένδυσή της αρκετά γρήγορα, έχοντας φθάσει πλέον στην περάτωση των εργασιών για την ανέγερση 10ώροφου ξενοδοχείου, το οποίο επρόκειτο να ανοίξει πολύ σύντομα την πόρτα του σε επισκέπτες.

«Επρόκειτο»; Δυστυχώς, αυτός είναι ο σωστός χρόνος του ρήματος, αφού η έναρξη λειτουργίας του ξενοδοχείου έχει τεθεί ξαφνικά υπό αμφισβήτηση. Κάποιοι περίοικοι ανακάλυψαν ότι μπορεί το ξενοδοχείο να κρύψει τη θέα προς την Ακρόπολη, παρότι ο νομοθέτης δεν είχε προνοήσει να γίνει τέτοιος έλεγχος ΠΡΙΝ αδειοδοτηθεί από την Πολιτεία η κατασκευή.

Αν οι εκλογικές αναμετρήσεις απείχαν χρονικά δύο ή τρία χρόνια, πιθανόν αυτοί οι ξαφνικά ευαισθητοποιημένοι περίοικοι να μην έβρισκαν ευρύτερη απήχηση. Τώρα, όμως, υποψήφιοι δήμαρχοι κάνουν δηλώσεις για "το θηριώδες κτίριο που κρύβει ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού", συναρμόδιοι υπουργοί σπεύδουν να παρέμβουν, κουστωδίες γραφειοκρατών τρέχουν να επεξεργασθούν λύσεις, ενώ οι ψηφοφόροι προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς έχει συμβεί και ορισμένοι, ενδεχομένως, να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη την υπόθεση πριν ρίξουν την ψήφο τους στην αυτοδιοικητική ή στην εθνική κάλπη.

Μπορεί η απόφαση που λήφθηκε, για την αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών πέριξ της Ακρόπολης για ένα χρόνο, να είναι η ενδεδειγμένη λύση για να εξετάσει ένα κράτος - ανέκδοτο το πράγματι σοβαρό ζήτημα των ορίων ύψους στα κτίρια που περιβάλλουν ένα μοναδικό μνημείο. Ένα ζήτημα που δεν φαίνεται να απασχόλησε και πολύ την κατάλληλη στιγμή τους πολιτικούς και τους μανδαρίνους της γραφειοκρατίας όταν επεξεργάζονταν το νέο ΓΟΚ. Τους απασχολεί τώρα, σχεδόν επτά χρόνια αργότερα και ενώ οι επενδυτές του ιδιωτικού τομέα έχουν ήδη δρομολογήσει κάποια σχέδια με βάση το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο.

Ως εδώ, μπορεί κανείς να πει ότι πρόκειται για ένα σφάλμα, μια παράλειψη, που έστω και αργά επιχειρείται να διορθωθεί. Σε έναν επενδυτή, όμως, που νόμιμα έχει ολοκληρώσει μια επενδυτική προσπάθεια και μπορεί να χάσει πολλά όταν η επένδυσή του βρίσκεται ξαφνικά βυθισμένη σε ένα βάλτο νομικής αβεβαιότητας και πολιτικής λάσπης, η όλη υπόθεση μόνο οργή και απογοήτευση μπορεί να προκαλέσει. Και είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί ποια έννοια μπορεί να έχει μια αυτοψία στο ξενοδοχείο του από κρατικούς μανδαρίνους, όταν η κατασκευή έχει ήδη περατωθεί. Τι μπορεί να συμβεί, άραγε; Να αφαιρεθεί εκ των υστέρων η άδεια; Να τροποποιηθεί; Μήπως θα ζητηθεί από την ιδιοκτήτρια εταιρεία να γκρεμίσει μερικούς ορόφους;

Όλα αυτά φαίνονται αστεία, αλλά είναι πολύ σοβαρά για το μέλλον αυτής της ταλαιπωρημένης οικονομίας, που σχοινοβατεί κάπου ανάμεσα στον ανεπτυγμένο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Γιατί δηλώνουν σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι ούτε σοβαρή γραφειοκρατία έχουμε, ούτε σοβαρό πολιτικό σύστημα, ούτε υπάρχει στοιχειώδης σεβασμός στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα όσων αναλάβουν τον κίνδυνο μιας επένδυσης στην Ελλάδα. Και μάλιστα τη στιγμή που η οικονομία αντιμετωπίζει, ύστερα από τόσα χρόνια κρίσης, ένα τρομακτικό επενδυτικό κενό και υποτίθεται ότι όλοι μας αγωνιούμε για την προσέλκυση κεφαλαίων.

Κατά ευτυχή σύμπτωση, στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται ένας Έλληνας επιχειρηματίας, που γνωρίζει τις (ας το πούμε κομψά...) ιδιαιτερότητες της χώρας και απλώς θα περιμένει μέχρι να ξεθυμάνει ο παραλογισμός για να συνεχίσει τη δουλειά του, έστω με κάποιες απώλειες. Τρομάζει κανείς, όμως, στη σκέψη ότι θα μπορούσε να ήταν στην ίδια θέση ένας διεθνής επιχειρηματικός όμιλος. Θα αντιμετώπιζε, άραγε, με την ίδια ψυχραιμία την... ιδιαιτερότητα; Ή μήπως θα φρόντιζε να ακουσθεί στα πέρατα της οικουμένης ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη, όπου αμφισβητείται εκ των υστέρων το ύψος ενός νόμιμα κατασκευασμένου ξενοδοχείου;