Μ. Βερέμης: Χρειαζόμαστε εταιρίες που καινοτομούν και εξάγουν
Στην ανάγκη δημιουργίας μεγάλων σε μέγεθος και με διεθνή προσανατολισμό επιχειρήσεων αναφέρθηκε ο Μάρκος Βερέμης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Upstream μιλώντας στο 12ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, με θέμα «Νέα Επιχειρηματικότητα».
Όπως σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο κ. Βερέμης: «Η Ελλάδα έχει το 75% των εταιρειών της κάτω από δέκα άτομα. Ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι 30%. Θέλουμε επιχειρηματίες και ομάδες με φιλοδοξία να κάνουν εταιρείες πάνω από 50 άτομα, 100 άτομα, 200 άτομα, 300 άτομα. Και να κατακτήσουν αγορές σε όλο τον κόσμο. Και θέλουμε, βέβαια, και εταιρείες που μπορεί να χρηματοδοτηθούν. Που έχουν την εταιρική διακυβέρνηση, την πολυμετοχικότητα, την νομιμότητα και το ήθος να μπορούν να γίνουν πραγματικά μεγάλες εταιρείες.
Σήμερα, υπάρχει μια μειοψηφία 3.000 επιχειρήσεων που πληρούν αυτά τα χαρακτηριστικά. Στην καλύτερη περίπτωση, αν αυτές οι εταιρείες υποστηριχτούν, μπορούν να δημιουργήσουν περίπου 200.000 θέσεις εργασίας. 200.000. Είμαστε ακόμα μείον 800.000. Αυτές οι υπόλοιπες 800.000 θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί, αν θέλουμε να αντικατασταθούν με καλές θέσεις εργασίας και όχι με θέσεις που δίνουν τον ελάχιστο μισθό -όχι απλώς με χέρια αλλά με μυαλά- πρέπει στην Ελλάδα να δημιουργηθούν τα επόμενα χρόνια 10.000 καινούργιες εταιρείες.
Αυτό ακούγεται ηράκλειο έργο. Όμως από το 2010 -ας μιλήσουμε για ένα τομέα, τον τομέα της τεχνολογίας, κάτι το οποίο είναι πολύ ξένο για τους Έλληνες. Θεωρούμε μάλλον οι περισσότεροι ότι δεν υπάρχουν τέτοιες εταιρείες στην Ελλάδα- έχουν δημιουργηθεί πολλές εταιρείες και κάποιες από αυτές είναι ανάμεσα στους πρωτοπόρους παγκοσμίως σε πάρα πολύ ανταγωνιστικούς τομείς».
Η επιχειρηματικότητα δεν είναι υπόθεση καμίας ελίτ
«Απλώς για να σας δώσω μια αίσθηση και για να πάρω λίγο και την προσοχή σας, οι εταιρείες τεχνολογίας αυτή την στιγμή συνολικά, έχουν μέγεθος αρκετά μεγαλύτερο από το ελαιόλαδο. Έχουν μέγεθος αρκετά μεγαλύτερο από παραδοσιακούς τομείς που ξέρουμε, αγαπάμε και σεβόμαστε. Και εξάγουν σε όλο τον κόσμο. Αυτές οι εταιρείες τα τελευταία τρία χρόνια, τα τελευταία τρία δύσκολα χρόνια, αύξησαν κατ’ έτος 17% το προσωπικό τους. Απασχολούν χιλιάδες υπαλλήλους και αυτή την στιγμή -ενώ είχαμε 16 τέτοιες εταιρείες το 2010- έχουμε σήμερα πάνω από 400 με αυτά τα χαρακτηριστικά. Κάποιες από αυτές, είναι πλέον και πρωτοπόρες σε πολύ ανταγωνιστικούς τομείς. Και θέλω να αναφέρω εδώ, πριν πω για αυτές τις εταιρείες, ότι συχνά υπάρχει η εντύπωση ότι πρόκειται για μία ελίτ
Η Workable που είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη εταιρεία του κόσμου στο λογισμικό για προσλήψεις ανθρώπων, είναι η μεγαλύτερη εταιρεία και στην Αμερική, έχει όλους τους ανθρώπους της εδώ, όλους τους μηχανικούς πληροφορικής, όλους τους προγραμματιστές εδώ. Είναι μία εταιρεία η οποία στήθηκε από το Νίκο και τον Σπύρο. Ο Σπύρος είναι ένα παιδί από τη Σαλαμίνα. Ο πατέρας του έχει την παντόφλα που πάει μπρος-πίσω. Και αυτό το λέω στην περίπτωση που κάποιος νομίζει ότι μιλάμε για μια ελίτ.
Ο Νίκος ο Δανδράκης της beat, που όλοι συμπαθούσαν μέχρι να αποκτήσει μέγεθος που ενόχλησε και να ξεκινήσει η κόντρα με τον κ. Σπίρτζη, είναι ένα παιδί από το Ηράκλειο, με έναν πατέρα βιοτέχνη, ο οποίος ξεκίνησε μάλιστα στα 48 του. Δεν είναι αποκλειστικά το πεδίο των πολύ νέων αυτό το παιχνίδι. Και άλλαξε μια αγορά ριζικά. Σκεφτείτε το και εσείς ως καταναλωτές: Το ταξί είναι από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα και με τη χειρότερη φήμη. Όποιος έχει χρησιμοποιήσει Taxibeat, θα ξέρει πως η αξιολόγηση των καταναλωτών άλλαξε τους ταξιτζήδες από μία μισητή ομάδα, σε μία ομάδα που πραγματικά είναι διαθέτει από τους πιο εξυπηρετικούς και ευγενικούς ανθρώπους. Εμένα μου έχουν φτιάξει μέχρι και καφέ μέσα στο ταξί και μου έχουν προσφέρει και δωρεάν Wi-Fi. Αυτό κάνει μία τέτοια πλατφόρμα σαν και αυτή που έφτιαξε ο Νίκος. Αυτό κάνει ο άνθρωπος όταν αξιολογείται: Γίνεται καλύτερος.
Έχουμε και άλλα παραδείγματα. Τον Αλέξη Βρατσκίδη, που έφτιαξε την Persado, μια εταιρεία εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ πλέον, που παράγει τεχνητή νοημοσύνη στην γλώσσα και είναι από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο με τεράστιους πελάτες. Ο Αλέξης είναι από τη Θεσσαλονίκη, ο πατέρας του ήταν πιλότος. Αυτά τα λέω για να μην υπάρχει η εντύπωση ότι μιλάμε για κάποια μικρή ελίτ. Μιλάμε για ανθρώπους που ανέβηκαν, είναι αυτοδημιούργητοι και τα κατάφεραν μόνοι τους, με σκληρή δουλειά.
Αυτή η ταχύτατη ανάπτυξη αυτών των εταιρειών έχει προσελκύσει πρώτα απ’ όλα πάρα πολλούς επενδυτές, μεγάλους επενδυτές στην Ελλάδα, που έχουν βάλει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία χρόνια. Και επίσης, η πορεία αυτή είναι ακόμη πιο ελπιδοφόρα, δεδομένου ότι η Ευρώπη ευτυχώς φρόντισε, αφού δεν υπήρχαν πόροι στην Ελλάδα, να λανσάρει τα Equifunds, που είναι κονδύλια που πλέον δεν συνιστούν επιδότηση αλλά επένδυση, με όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά που έχει μία επένδυση. Δηλαδή την αξιολόγηση και την έλλειψη οποιασδήποτε πιθανότητας ρεμούλας. Θα πάνε τα επόμενα χρόνια σχεδόν 300 εκατομμύρια ευρώ σε τέτοιες εταιρείες».
Ελπίδα μας η γνώση
«Άρα, βρισκόμαστε σε μία θέση που κρύβει αρκετές ελπίδες και φιλοδοξίες και ίσως, θα μπορούσε να πει κανείς, πως έχει γίνει σε αυτόν τον τομέα ένα μικρό θαύμα. Όπως θα έλεγε και ο Διονύσης Σαββόπουλος, κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι πλούσιο και παράξενο για τα μέτρα της χώρας μας. Πώς συνέβη αυτό το θαύμα; Θέλω να με προσέξετε σε αυτό. Αυτό δεν πρόκειται για θαύμα. Δεν είναι κάτι τυχαίο. Έχει χτιστεί πάνω σε μορφωμένους ανθρώπους, έχει χτιστεί πάνω σε προκομμένους ανθρώπους, έχει χτιστεί πάνω σε ανθρώπους με αρετή.
Η Ελλάδα σύμφωνα με το διεθνές οικονομικό forum, παίρνει 9 στα 10 στην παραγωγή επιστημονικής έρευνας. Είναι η 5η στον κόσμο σε αποφοίτους Stem, δηλαδή, επιστήμες, τεχνολογία, μηχανικούς και μαθηματικούς. 5η στον κόσμο. Και είναι 2η σε ποσοστό αποφοίτων πανεπιστημίου σε σχέση με τον πληθυσμό μας στην Ευρώπη. Για όποιον αδιαφορεί, μπορεί να προσθέσει και σε αυτό όλους τους Έλληνες φοιτητές – ερευνητές – καθηγητές και υπαλλήλους στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Όπως μου είχε πει ένας καθηγητής στο Stanford, Αμερικάνος, εσείς οι Έλληνες αποτελείτε στατιστική ανωμαλία στα αμερικάνικα πανεπιστήμια. Είναι λογικό να υπάρχουν πολλοί Κινέζοι, είναι λογικό να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι από μεγάλες χώρες, αλλά είναι περίεργο που υπάρχουν τόσοι πολλοί Έλληνες από μια χώρα 10 εκατομμυρίων ανθρώπων. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι το μεγάλο μας πλεονέκτημα. Και αυτό το μεγάλο μας πλεονέκτημα, η υπέρ-εκπαίδευσή μας, είναι αποτέλεσμα της υπέρ-επένδυσης των Ελλήνων γονιών, σε σχέση με τα εισοδήματά τους, στη μόρφωση των παιδιών τους. Το μόνο πράγμα που δεν έχει καμφθεί από την κρίση, το μόνο πράγμα που δεν έχει καμφθεί ποτέ από την κυνικότητα που κατά τ’ άλλα έχει επικρατήσει στην Ελλάδα, είναι το πιστεύω των γονιών, πως τα παιδιά τους αξίζουν μια καλύτερη ζωή και πως ένα μορφωμένο παιδί μπορεί να καταφέρει τα πάντα.»