Θεωρία, πράξη και πραγματικότητα

Στην θεωρία, θα σκίζαμε τα μνημόνια, με ένα νόμο – ένα άρθρο.

Στην πράξη, λίγους μήνες μετά υπογράψαμε το τρίτο μνημόνιο, τον Αύγουστο του 2015.

Στην θεωρία, δεν υπήρχε καμία άλλη επιλογή πλην της διαγραφής του χρέους.

Στην πράξη, το δημόσιο χρέος από 324 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2014, έχει φτάσει σήμερα στα 356 δισ. ευρώ (Σεπτ. 2018).

Στην θεωρία, η ανάκαμψη της οικονομίας ήταν απολύτως αδύνατη με τα τόσο υψηλά πλεονάσματα που ζητούσαν οι δανειστές.

Στην πράξη, όχι μονο πανηγυρίσαμε την σημαντική ενίσχυση του ΑΕΠ το 2018 αλλά και το υπερπλεόνασμα, δηλαδή πετύχαμε πλεόνασμα υψηλότερο από αυτό που ζητούσαν οι δανειστές.

Στην θεωρία, η ιδιωτικοποίηση μιας τράπεζας το 2014 στην τιμή των 0,31 ευρώ ήταν ξεπούλημα.

Στην πράξη, η διάθεση των μετοχών της ίδιας τράπεζας το 2015 στην τιμή των 0,01 ευρώ ήταν κίνηση εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό σύστημα.

Στην θεωρία, γενικότερα οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούσαν ένα καταστροφικό ξεπούλημα εθνικής περιουσίας.

Στην πράξη, από το 2015 μέχρι σήμερα έχει σημειωθεί ρεκόρ με 27 ολοκληρωμένες ιδιωτικοποιήσεις.

Στην θεωρία, αν κάποια κυβέρνηση με σαφή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, επιχειρούσε να λάβει ψήφους ανεξάρτητων ή βουλευτών άλλων κομμάτων για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, ήταν αποστασία.

Στην πράξη, το να διατηρείς κοινοβουλευτική πλειοψηφία αρπάζοντας βουλευτές άλλων κομμάτων αποτελεί επιλογή σταθερότητας και προοπτικής.

Τι μεσολάβησε μεταξύ θεωρίας (του Σύριζα...) και πράξης; Η αχαλίνωτη πραγματικότητα!