Ένα πραγματικά μεγάλο κατόρθωμα

Ασφαλώς η αποτυχία και το λάθος είναι βασικά συστατικά στην ανθρώπινη πρόοδο. Πολλές φορές συμβαίνει να κάνουμε λάθος εκτιμήσεις, να έχουμε λάθος επιδιώξεις, να κάνουμε λάθος σχεδιασμούς και να πάρουμε λάθος αποφάσεις. Αυτά συμβαίνουν.

Αν δεν χάσεις δεν μαθαίνεις.

Όμως αυτό που συνέβη με τον Σύριζα ξεπερνά κάθε όριο. Δεν υπάρχει ούτε ένα από όλα όσα με τόσο πάθος και απόλυτη βεβαιότητα υποστήριζε πριν λάβει την εξουσία, διαβεβαιώνοντας μάλιστα ότι είναι οι μόνες πραγματικές λύσεις, που να υλοποιήθηκε. Που να έγινε πράξη. Κάτι που από όλα όσα σχεδίαζε ή επιδίωκε να γίνει.

Τα περί, «απαλλαγή της Ελλάδας από το βραχνά του χρέους» και «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» όπως «έγινε για τη Γερμανία το 1953», οδήγησαν όχι μόνο στη μη διαγραφή του χρέους αλλά στην σημαντική αύξησή του στα χρόνια της διακυβέρνησης Σύριζα. Το «θα μας δώσουν τα λεφτά γιατί δεν τους συμφέρει να διαλύσουμε το ευρώ», αποδείχθηκε ανέκδοτο. Το ότι «να κλείσουν οι τράπεζες είναι τόσο πιθανό όσο να μην ανατείλει ο ήλιος αύριο», διαψεύστηκε μέρα μεσημέρι. Το ότι «θα κάνουμε μια πρόταση στην κα Μέρκελ που δεν υπάρχει μια στο εκατομμύριο να πει όχι», φυσικά καταρίφθηκε. Το «δεν μας κρατάνε στο ευρώ από φιλανθρωπία, αλλά από ανάγκη» ή «το δυσανάλογο κόστος εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και την συνακόλουθη κατάρρευση από το ντόμινο τον ευρωπαϊκό νότο όλης της Ευρωζώνης», ακούγονται σήμερα κωμικά. Η «νέα σεισάχθεια» με διαγραφές τραπεζικών και άλλων χρεών, έδωσε τη θέση του στην επανενεργοποίηση των πλειστηριασμών. Το περιβόητο σκίσιμο των μνημονίων «με ένα νόμο – ένα άρθρο», κατέληξε σε ένα νέο μνημόνιο, το τρίτο, με ακόμα περισσότερα φορολογικά μέτρα, περικοπές και περιστολή δαπανών. Η αναγγελία της ακύρωσης των ιδιωτικοποιήσεων (αεροδρόμια, λιμάνια κλπ) τις πρώτες εβδομάδες του 2015 έδωσε τη θέση του στο ρεκορ ιδιωτικοποιήσεων την διετία 2017-2018. Η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ τον Ιανουάριο του 2015 έμεινε στα χαρτιά και ακολούθήσε μεγάλη μείωσή του αργότερα. Και η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ «δεν υποσχόμαστε – δεσμευόμαστε» γρήγορα ξεχάστηκε. Και πολλά, πολλά άλλα.

Σκληρό πράγμα η πραγματικότητα. Τέτοια συντριβή δεν έχει προηγούμενο. Δεν είναι εύκολο να διαψευστεί κανείς τόσο ολοκληρωτικά, στα πάντα, και μάλιστα κάποιος που ζήτησε και έλαβε την εντολή για την διακυβέρνηση του τόπου. Κάποιος που φιλοδοξούσε να οδηγήσει μια κοινωνία και μια χώρα στο αύριο

Ακόμα και από καθαρή τύχη ένα πράγμα, κάτι, θα περίμενε κανείς αυτό που λέμε «να τους βγει». Όμως τίποτα. Μηδέν.

Και πως να «τους βγει», εδώ που τα λέμε, όταν μεταξύ ιδεολογίας και πραγματικότητας βασιλεύει το χάος.