Ο θρίαμβος του ό,τι βολεύει

Θα περίμενε κανείς ότι μετά από μια τέτοιο μεγέθους κρίση που δοκίμασε ακραία της αντοχές της χώρας, κάτι θα άλλαζε.

Να βάλουμε μια στοιχειώδη τάξη, κάποια πράγματα να λειτουργούν όπως πρέπει, να θωρακιστούν ορισμένοι κρίσιμοι θεσμοί, να στελεχωθούν με άξιους επαγγελματίες τμήματα της δημόσιας διοίκησης. Για να μην ξαναδούμε Έλληνα πρωθυπουργό να εκλιπαρεί για διεθνή οικονομική βοήθεια για να αποφευχθεί άτακτη χρεοκοπία και να σύρεται από δωμάτιο σε δωμάτιο σε δήθεν διαπραγματεύσεις για να υπογράψει μια ταπεινωτική συμφωνία όπως το τρίτο μνημόνιο.

Τίποτα. Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει το παραμικρό. Τα πάντα εξακολουθούν να λειτουργούν με τον τρόπου που λειτουργούσαν προ κρίσης, και μας οδήγησαν στο αδιέξοδο.

Για την ακρίβεια όχι απλά συνεχίζουν όπως πριν αλλά ακόμα χειρότερα: χωρίς να τηρείται το παραμικρό πρόσχημα.