Εις το όνομα του λαού και της δημοκρατίας

Αν ανατρέξει κανείς παλαιότερες ανακοινώσεις, δηλώσεις και τις δημόσιες παρεμβάσεις στελεχών του Σύριζα, πριν το αντιμνημονιακό ρεύμα τον οδηγήσει στην εξουσία, όταν ήταν ένα κόμμα που πάλευε στο 3% με 5% θα δει ότι σύμφωνα με αυτές όλα όσα έκανε ήταν για τους πολίτες και την δημοκρατία.

Πάντα, δήλωνε ότι είχε μαζί του και εξέφραζε την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Τι σημασία είχε για παράδειγμα το 2004 όταν η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 45,36% με βασική προεκλογική δέσμευση την μεταρρύθμιση της παιδείας; Καμία. Ο Σύριζα με ποσοστό 3,26% ήταν αυτός που εξέφραζε τον λαό, όχι η Νέα Δημοκρατία. «Θα βρείτε μπροστά σας ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο και δεν θα ξέρετε που να κρυφθείτε», δήλωνε το 2006 ο Αλέκος Αλαβάνος, πρόεδρος τότε του Σύριζα. Έτσι και έγινε με χιλιάδες καταλήψεις και πολλά συλλαλητήρια με βίαια επεισόδια.Οι βίαιες αντιδράσεις ήταν μια αγανακτισμένη δημοκρατική αντίδραση ενώ τυχόν αντίδραση των εκλεγμένων κυβερνήσεων αποτελούσε αντιδημοκρατική καταστολή.

Οργανωμένες μειοψηφίες, εξαιρετικά βίαιες και επιθετικές, που ανέτρεπαν πολιτικές κατά το δοκούν, στο όνομα του λαού και των πολιτών. Τα αποτελέσματα των εκλογών ελάχιστη σημασία είχαν.

Η τακτική αυτή γιγαντώθηκε στα χρόνια των μνημονίων έτσι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έπεσαν δυο «μνημονιακές» κυβερνήσεις. Όταν ο Σύριζα ήταν εκτός εξουσίας και βόλευε το κόμμα η αναταραχή, είχαμε τους Αγανακτισμένους ενώ τα ακραία συνθήματα του να καεί η Βουλή δεν ήταν παρά μια δημοκρατική αντίδραση, ίσως λιγάκι υπερβολική αλλά δικαιολογημένη.

Τώρα που η μεγάλη πλειοψηφία διαφωνεί, καλώς ή κακώς, με τη συμφωνία με τα Σκόπια και την κυβέρνηση Σύριζα (και των προθύμων υποστηρικτών) πρόκειται για ακραία αντιδημοκρατικά στοιχεία.