Τα «κόκκινα» δάνεια και η χαμηλή πτήση των τραπεζών
Δέκα σχεδόν χρόνια μετά το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης στην Ελλάδα, μιας κρίσης που είχε τεράστιες επιπτώσεις σε πολλά επίπεδα, θα μπορούσε να πει κανείς πως τα χειρότερα είναι πίσω μας. Πως η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί, η οικονομία βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης, η ανεργία έχει μειωθεί σημαντικά, οι καταθέσεις σιγά σιγά ανακάμπτουν. Τα περί Grexit και καταστροφής λέγονται και ακούγονται πια σπάνια, αν όχι καθόλου.
Θα μπορούσε κανείς να είναι -παρά τα τεράστια διαρθρωτικά προβλήματα τα οποία δεν έχουν, δυστυχώς, αντιμετωπιστεί- και αισιόδοξος για την πορεία της χώρας. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει και ο βασικός λόγος είναι οι τράπεζες, το τραπεζικό σύστημα.
Σκληρό πράγμα η πραγματικότητα. Ενώ όλα ήταν έτοιμα για πανηγυρισμούς -σε αυτό η χώρα έχει ταλέντο- με την «καθαρή» έξοδο και τη νέα χαλάρωση των κεφαλαιακών περιορισμών, η κυβέρνηση σε κατάσταση σοκ συγκαλούσε έκτακτες συσκέψεις αντιδρώντας στις μεγάλες απώλειες των τραπεζικών μετοχών και την ανησυχία ότι κάτι συμβαίνει.
Το πρόβλημα των τραπεζών δεν είναι άλλο από τα «κόκκινα» δάνεια. Κι αυτό γιατί είναι περίπου 2,5 φορές υψηλότερα από τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών, έτσι ακόμα και μικρές και μόνο αστοχίες στην αντιμετώπισή τους, μπορεί να έχουν δραστικές επιπτώσεις στην κεφαλαιακή βάση των τραπεζών. Έτσι, όλες οι συζητήσεις και αναλύσεις των ειδικών περιστρέφονται στα πόσα χρήματα θα χρειαστούν οι τράπεζες για να καταφέρουν να μειώσουν δραστικά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Άλλος λέει χρειάζονται 2 δισ., άλλος 5 δισ. άλλος 10 δισ., ενώ ελάχιστοι εκτιμούν ότι δεν θα χρειαστούν πρόσθετα κεφάλαια.
Έτσι, η υπόθεση των ελληνικών τραπεζών αποτελεί ένα καλό «στοίχημα» για τους κερδοσκόπους. Το track record, είναι πανίσχυρο, δεν έχουν γίνει και πολλά στο πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων την τελευταία 5ετία –γιατί να αλλάξει κάτι τώρα; Επιπλέον, η χώρα μπαίνει σε μια μακρά προεκλογική περίοδο, και τα «κόκκινα» αποτελούν, και της δήθεν προστασίας των αδυνάμων, πεδίον δόξης λαμπρόν για τους ανεύθυνους πολιτικούς που δεν τους ενδιαφέρει παρά μόνο το σήμερα. Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η δικαιοσύνη με τις ατελείωτες καθυστερήσεις και εμπλοκές. Μοιάζει εύκολο «στοίχημα».
Αν το πολιτικό προσωπικό δεν κατανοήσει τον κίνδυνο από την εύθραυστη κατάσταση των τραπεζών, αν δεν ενεργήσει γρήγορα ώστε να διευκολύνει το έργο των τραπεζών να αντιμετωπίσουν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές, αν δεν επιταχυνθούν οι νομικές διαδικασίες εκτέλεσης για την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, οι τράπεζες μπορεί να μην καταρρεύσουν αλλά σίγουρα θα σέρνονται. Και μαζί τους και εμείς.