Γιατί δεν τελειώνει η κρίση στην Ελλάδα;

Μπορεί πια να μην συζητάμε για Grexit, άτακτη χρεοκοπία και τα άλλα δραματικά που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η διάθεση έχει αλλάξει.

Η οικονομία φαίνεται παγιδευμένη στην κατάσταση που ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει εύστοχα περιγράψει ως «στασιμοχρεοκοπία». Μπορεί να έχει φύγει από τον ορίζοντα ο φόβος της άμεσης καταστροφής, ωστόσο η απογοήτευση, η απουσία προοπτικής, η μιζέρια και η γκρίνια παραμένουν κυρίαρχα.

Τι φταίει; Γιατί η Ελλάδα παραμένει καθηλωμένη μετά από 10 χρόνια βαθιάς οικονομικής κρίσης; Γιατί δεν μπορεί να πετύχει μία, έστω, τεχνικής υφής ανάκαμψη μετά την άνευ προηγουμένου βύθιση, κατά -25%, του ΑΕΠ τα προηγούμενα χρόνια;

Ο λόγος είναι ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι τόσο το χρέος ή η υψηλή ανεργία ή η κατάσταση των τραπεζών ή κάτι άλλο ανάλογο. Ο βασικός λόγος που δεν μπορούμε να βγούμε από το τέλμα της κρίσης είναι η διαχειριστική αδυναμία: η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης να διαχειριστούν την καθημερινότητα.

Η διαχειριστική ανικανότητα του ελληνικού δημοσίου αποτυπώνεται με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο στα πεδία όπου διατηρεί το μονοπώλιο. Στην περίπτωση της ΔΕΗ, όπου μια εταιρία κολοσσός με ετήσιο κύκλο εργασιών 5 δισ. ευρώ και ενεργητικό 15 δισ. ευρώ αποτιμάται στο χρηματιστήριο στα 320 εκατ. ευρώ. Στην κατάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου η παρανομία έχει επιβληθεί ως κανονικότητα.

Αποτυπώνεται επίσης στο πώς λειτουργούν τα κρατικά νοσοκομεία, η δικαιοσύνη, οι δημόσιες υπηρεσίες κοκ.

Όπως είχε γράψει ο Κυριάκος Βαρβαρέσος, το 1952: «Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι και εις το μέλλον ουδεμία πραγματική βελτίωσης των οικονομικών της χώρας θα καταστή δυνατή, εφόσον δεν αντιμετωπίζεται το βασικόν τούτο πρόβλημα της πλημμελώς λειτουργούσης διοικητικής μηχανής».

g.papadogiannis@economistas.gr