Το μεγάλο λάθος της Δύσης όσον αφορά στην Κίνα
Το 2001 συνέβησαν δύο μεγάλα γεγονότα που άλλαξαν τον κόσμο. Τους τελευταίους τρεις μήνες του 2001, η παγκόσμια κοινότητα ήταν απορροφημένη από τον απόηχο των τρομοκρατικών χτυπημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες την 11η Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, ακριβώς τρεις μήνες μετά, στις 11 Οκτωβρίου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου βρισκόταν στο επίκεντρο ενός γεγονότος που θα έριχνε τη σκιά του σε ολόκληρο τον 21ο αιώνα, αλλάζοντας πολύ περισσότερο τις ζωές των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο από τα τρομοκρατικά χτυπήματα.
Λίγοι, όμως, γνωρίζουν τι συνέβη τότε. Εκείνη την ημέρα, η Κίνα έγινε δεκτή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και αυτό άλλαξε τα πάντα για την Αμερική, την Ευρώπη και, κυρίως, την Ασία, και κυρίως για κάθε χώρα που διαθέτει βιομηχανική παραγωγή ή πολύτιμες πηγές, όπως πετρέλαιο και μέταλλα.
Τότε, η είσοδος της Κίνας στο ΠΟΕ πέρασε απαρατήρητη σε γεωπολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Όμως, αυτό το γεγονός αποτέλεσε την πηγή της παγκόσμιας ανισορροπίας που έφερε την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ υπήρξαν έντονες πολιτικές αντιδράσεις για τη μεταφορά θέσεων εργασίας στη βιομηχανία στην Κίνα, κάτι που ισχύει για όλα τα πλούσια κράτη της Δύσης,
Ο τότε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπιλ Κλίντον, πίστευε ότι «η εισαγωγή των πιο σημαντικών αξιών της δημοκρατίας, της οικονομικής ελευθερίας» θα έδινε τη δυνατότητα στην πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη να βρει το δρόμο της και προς την πολιτική ελευθερία.
«Όταν οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη, όχι μόνο να ονειρεύονται, αλλά να συνειδητοποιούν το όνειρό τους, τότε θα ζητήσουν να έχουν και λόγο στα πράγματα», έλεγε.
Όμως, η στρατηγική αυτή απέτυχε: Η Κίνα ξεκίνησε την άνοδό της προς τη θέση της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομικής δύναμης παγκοσμίως και, όπως όλα δείχνουν, θα φτάσει στην πρώτη θέση.
Η άνοδος της οικονομίας της Κίνας και η σημασία της στο παγκόσμιο εμπόριο έφερε μία τεράστια αλλαγή. Το πρόθυμο εργατικό δυναμικό της χώρας, οι υπερ-μοντέρνες εγκαταστάσεις της και η ειδική σχέση της Κινεζικής κυβέρνησης με τις κολοσσιαίες πολυεθνικές άλλαξαν ολόκληρο τον πλανήτη.
Μία στρατιά πάμφθηνων Κινέζων εργατών ξεκίνησε να παράγει αγαθά που υπονομεύουν τα στάνταρντ διαβίωσης των πολιτών στη Δύση, καθώς η Κίνα κατάφερε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να εισχωρήσει στις αλυσίδες παραγωγής των μεγαλύτερων εταιρειών της Δύσης.
Η εξέλιξη αυτή αποδείχτηκε πολύ σημαντική και για το εσωτερικό της Ασιατικής χώρας, όπου μέσα σε μερικά χρόνια σχεδόν εξαλείφθηκε η ακραία φτώχεια. Από 500 εκατομμύρια πολίτες πριν την ένταξη στον ΠΟΕ σε μηδέν ουσιαστικά σήμερα.
Το 2000, η Κίνα ήταν ο έβδομος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο, αλλά σύντομα έφτασε στην πρώτη θέση. ο ρυθμός ανάπτυξης από το 8% εκτοξεύθηκε στο 14% και σταθεροποιήθηκε στο 15% πέρυσι.
Όλα τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Όμως, η Κίνα ξεπέρασε κατά πολύ την προσδοκία της Δύσης: να γίνει το εργοστάσιο παραγωγής μας. Με στρατηγικό τρόπο, απέκτησε πρόσβαση σε μεγάλες ποσότητες σπάνιων μεταλλευμάτων, που θα αποδειχτούν απαραίτητα στη μετάβαση προς την πράσινη ανάπτυξη.
Όμως, μέσα σε 20 μόνο χρόνια, ο πλανήτης άλλαξε πρόσωπο, μετά από μία απόφαση, στην οποία σχεδόν κανείς δεν είχε δώσει τότε σημασία. Η γεωπολιτική στρατηγική της Δύσης απέτυχε και αντί να γίνει η Κίνα πιο πολύ σαν τη Δύση, η Δύση εξαρτάται όλο και περισσότερο από μία χώρα με απολυταρχική ηγεσία.