Γιατί η Ισπανία χτυπήθηκε τόσο πολύ από την πανδημία
Στην Ισπανία, μία από τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την πανδημία, ο κορωνοϊός επεκτάθηκε ταχύτατα και πολύ επιθετικά χωρίς κανείς να καταφέρει να τον ελέγξει, ειδικά στους ηλικιωμένους, αποκαλύπτουν ειδικοί που μίλησαν στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Παρότι, όπως τονίζουν, είναι νωρίς ακόμα για να διεξαχθούν ενδελεχείς αναλύσεις, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ο τρόπος ζωής στη χώρα, η κοινωνικοποίηση, καθώς και οι στενές σχέσεις μεταξύ νέων και ηλικιωμένων είναι μερικοί από τους παράγοντες που επέτρεψαν την ταχεία εξάπλωση του κορωνοϊού.
Παρότι η Ισπανία έχει τον υψηλότερο δείκτη θανάτων στον κόσμο – νεκρούς ανά κάτοικο – μετά το Βέλγιο, η θνησιμότητα – το ποσοστό των μολυσμένων με τον κορωνοϊό που πεθαίνουν – διατηρείται στο 10,4%, ποσοστό δηλαδή χαμηλότερο από άλλες χώρες που έχουν χτυπηθεί, όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Βρετανία.
«Το πρόβλημα εδώ είναι το μέγεθος της πανδημίας, ο μεγάλος αριθμός μολύνσεων που είχαμε όταν η πανδημία έφτασε στο αποκορύφωμά της», εξηγεί ο Φερνάρντο Ροντρίγκεζ, καθηγητής δημόσιας υγείας στο αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Η μόνη χώρα με περισσότερα επιβεβαιωμένα κρούσματα του COVID-19 από την Ισπανία είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο τα εθνικά δεδομένα ποικίλουν και αναλόγως των τεστ που γίνονται. Από μελέτη του Πολυτεχνείου της Καταλονίας προκύπτει ότι τουλάχιστον δύο εκατομμύρια Ισπανία – από τα 47 του συνολικού πληθυσμού – έχουν μολυνθεί από τον COVID-19.
Ένας ακόμα παράγοντας είναι οι εκτιμήσεις ότι ο ιός κυκλοφορούσε στη χώρα πολύ πριν η κυβέρνηση αποφασίσει το κλείσιμο στις 14 Μαρτίου. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν επιδημιολόγοι και ειδικοί.
Οι ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες βοήθησαν στην εξάπλωση του κορονοϊού, λένε ειδικοί υπενθυμίζοντας ότι κατά το Φεβρουάριο, αλλά και την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου, ο καιρός ήταν πολύ καλός και όλος ο κόσμος ήταν έξω στους δρόμους, σε πολύ κοντινές αποστάσεις ο ένας από τον άλλο. Αυτό επιτάχυνε την εξάπλωση του ιού.
Σημαντικό ρόλο, λένε, έπαιξε και ο τρόπος ζωής στη χώρα. Στην Ισπανία, οι άνθρωποι περνούν πολύ χρόνο εκτός σπιτιού, τρώνε έξω, πίνουν ποτά, πηγαίνουν σε θρησκευτικές λειτουργίες, διαδηλώνουν ή απλά κάνουν περιπάτους. Επίσης, στην Ισπανία, όπως και στην Ιταλία, «οι άνθρωποι αγκαλιάζονται και αγγίζουν ο ένας τον άλλον πολύ, οι άνθρωποι φιλιούνται, ακόμα και στη δουλειά», τονίζει ο Ιλντενφόνσο Χερνάντες, καθηγητής δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο της Αλικάντε.
Παρότι οι Ισπανοί έχουν κατά μέσο όρο υψηλότερο προσδόκιμο χρόνο ζωής και παρότι είναι υψηλός ο αριθμός των ηλικιωμένων ανθρώπων που είναι πιο ευαίσθητοι στον COVID-19, το ποσοστό του πληθυσμού που είναι άνω των 65 ετών είναι χαμηλότερο σε σχέση με άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, που είχαν χαμηλότερη θνησιμότητα. Ωστόσο, οι πιο ηλικιωμένοι Ισπανοί έχουν περισσότερες επαφές με νεότερα μέλη της οικογένειάς τους, τα οποία είναι πιθανό να τους μεταδώσουν τον κορονοϊό. Αντιθέτως, στη Βόρεια Ευρώπη, οι ηλικιωμένοι είναι πιο απομονωμένοι. Επίσης, συνηθίζεται να μένουν στο ίδιο σπίτι για αρκετά χρόνια αρκετές γενιές Ισπανών. Ο μέσος όρος ηλικίας του Ισπανού που φεύγει από το σπίτι των γονιών του είναι τα 29,5 έτη, ενώ στη Σουηδία η αντίστοιχη ηλικία είναι τα 18,5 και στη Δανία τα 21,1,σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.
Οι οικογένειες στην Ισπανία επισκέπτονται συχνότερα τους ηλικιωμένους συγγενείς τους που ζουν σε γηροκομεία, με συνέπεια αυτή η συνήθεια να αποβεί μοιραία για την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα, παρά το γεγονός ότι το υπουργείο Υγείας δεν έχει δώσει ακόμα στη δημοσιότητα συγκεκριμένα στοιχεία των θανάτων σε γηροκομεία. Όμως, στις δύο περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο, τη Μαδρίτη και την Καταλονία, οι θάνατοι σε γηροκομεία ξεπέρασαν τους 8.000.
Το σύστημα Υγείας της Ισπανίας βρίσκεται στη 10η θέση της παγκόσμιας κατάταξης από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όμως τα τελευταία χρόνια έχει πληγεί από τις περικοπές στον προϋπολογισμό που έφερε η οικονομική κρίση. Ο παράγοντας αυτός επίσης συνέβαλε στην αύξηση των κρουσμάτων και των θανάτων, καθώς πλέον τα Ισπανικά νοσοκομεία διαθέτουν λιγότερα κρεβάτια σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.