Όχι στα κόμματα των οπαδών του χθες
Στις κρίσιμες εκλογές του Ιανουαρίου 2015 περίπου 3,6 εκατομμύρια πολίτες, από τα 9.9 εκατ. που είχαν δικαίωμα ψήφου, επέλεξαν να απέχουν από την εκλογική διαδικασία. Η χώρα βρίσκονταν σε περιδίνηση και το 35%, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην μεταπολίτευση, πήγε για καφέ ή μια δροσερή βουτιά.
Λίγους μήνες μετά, τον Σεπτέμβριο μετά την πανωλεθρία της πολιτικής Σύριζα, και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, ψήφισαν μόλις 5,4 εκατ. πολίτες και σχεδόν άλλοι τόσοι, 4,3 εκατομμύρια πολίτες, επέλεξαν να γυρίσουν την πλάτη τους στα κόμματα και να αφήσουν τους άλλους να κρίνουν το μέλλον τους και το μέλλον του τόπου.
Η διαφορά μεταξύ Σύριζα και Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 ήταν 400.000 ψήφοι: περίπου 1,92 εκατ. ψηφοφόροι επέλεξαν Σύριζα και 1,52 εκατ. τη ΝΔ.
Υπάρχουν, χονδρικά, τρεις κατηγορίες ατόμων που δεν ψηφίζουν: αυτοί που θεωρούν ότι η ψήφος τους δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά και δεν έχει καμία σημασία αν ψηφίσουν ή όχι, αυτοί που έχουν σιχαθεί τα κόμματα, την ακραία πόλωση και τον παλαιοκομματισμό, και τέλος, αυτοί που γνήσια αδιαφορούν για την πολιτική θεωρώντας την κάτι σαν χάσιμο χρόνου και οι οποίοι επικεντρώνονται στη ζωή και τον μικροκοσμό τους!
Όλοι αυτοί είναι εκεί έξω στους δρόμους και τις πλατείες και περιμένουν έναν λίγο διαφορετικό άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που θα τους εμπνεύσει, και θα τους κάνει να καταλάβουν ότι η ψήφος τους μετράει! Ότι η αλλαγή, που τόσα χρόνια ακούμε και δεν βλέπουμε, βρίσκεται πραγματικά στο χέρι τους. Έναν άνθρωπο που δεν θα κατηγορεί αριστερά και δεξιά τους πάντες, μεταθέτοντας τις ευθύνες σε άλλους, αλλά θα τους παρουσιάσει τις δυνατότητες και τις προοπτικές του τόπου και το σχέδιό του για το πώς η ζωή μας θα γίνει καλύτερη. Έναν άνθρωπο που θα εμπνεύσει τους απολίτικους, που θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι η πολιτική είναι η ζωή μας, είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε, είναι η δουλεία μας και το μέλλον μας. Έναν άνθρωπο που θα δείξει ότι είναι άσκοπο και αδιέξοδο να προσπαθούμε μόνο για το ατομικό μας καλό αν αυτό δεν εντάσσεται και δεν υπηρετεί το γενικότερο καλό.
Τον άνθρωπο που θα κάνει τα εκατομμύρια των πολιτών, που τώρα αδιαφορούν, να σταθούν στην ουρά με προσμονή, πίστη και αισιοδοξία ότι με την ψήφο τους η ζωή μας μπορεί να γίνει καλύτερη.
Τα κόμματα φαίνεται πως έχουν χάσει κάθε επαφή με όλο αυτό το κομμάτι της κοινωνίας. Δεν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον να τους φέρουν στο πλευρό τους. Εργάζονται και απασχολούνται μόνο για τους οπαδούς, τους οπαδούς του χθες που όλο και συρρικνώνονται.