Η α' κατοικία και οι πλιατσικολόγοι της κοινωνίας

Για όσους παρακολουθούν στενά το ζήτημα των τραπεζών και της προστασίας της πρώτης κατοικίας η επίμονη αντίδραση των δανειστών στο νέο πλαίσιο μοιάζει υπερβολική: πολύ κακό για το τίποτα.

Ωστόσο ακόμα και σήμερα υπάρχουν δανειολήπτες που ζουν σε αρκετά ακριβά σπίτια τα οποία απέκτησαν με δάνειο και για το οποίο δεν έχουν πληρώσει ούτε μια δόση. Υπάρχουν μέλη του κοινοβουλίου, στελέχη κομμάτων, δημοσιογράφοι και πολλοί, πολλοί άλλοι, που δεν πληρώνουν τα δάνειά τους. Ούτε μια δόση. Γιατί; Γιατί απλά μπορούσαν και μπορούν. Γιατί η κρίση έδωσε την ευκαιρία για μια φτηνή πολιτική σπέκουλα και στο όνομα των αδυνάμων πολιτικά κόμματα και πολιτικοί έκλεισαν το μάτι σε πολλούς άλλους προτρέποντάς τους να μην πληρώνουν. Ο Νόμος Κατσέλη αποτέλεσε το καταφύγιο των πλιατσικολόγων της κοινωνίας, ανθρώπων που δεν τηρούσαν ούτε τα προσχήματα. Ο ένας έκανε «αντίσταση» στους δανειστές, ο άλλος στους τραπεζίτες εις βάρος της σιωπηλής πλειοψηφίας και της κοινωνίας.

Το νέο πλαίσιο προστασίας δεν έχει να κάνει τόσο με τις τράπεζες: χειρότερα από τον νόμο Κατσέλη δεν γίνεται. Ωστόσο οι θεσμοί επιμένουν, εμμονικά θα έλεγε κάποιος κυνικός, με το ζήτημα και την αποκατάσταση της, εξαρθρωμένης, κουλτούρας πληρωμών.

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση: από την μια δεν θέλει να προχωρήσει σε ρήξη με τους δανειστές καθώς κάτι τέτοιο θα είχε άμεσες και σοβαρές επιπτώσεις καθιστώντας πολύ δύσκολη την επιβίωσή της μέχρι τον προσεχή Οκτώβριο. Από την άλλη η προστασία της πρώτης κατοικίας είναι θέμα με πολλές πολιτικές προεκτάσεις. Ο Σύριζα ήταν πρωτοστάτης προσελκύοντας πολλούς ψηφοφόρους της λογικής «δεν πληρώνω». Έτσι αν υπάρξει συμβιβασμός κοντά στις θέσεις των θεσμών η κυβέρνηση κινδυνεύει να αποξενωθεί με ένα σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων, λίγους μήνες, το πολύ, πριν τις εθνικές εκλογές.