Καλιφόρνια: Ανισότητα πίσω από τη λάμψη

Αν κάποιος ρωτήσει έναν Αμερικανό ποια είναι η φτωχότερη Πολιτεία των ΗΠΑ, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αναφωνήσει «Αλαμπάμα ή Μισισίπι», κανείς όμως δεν θα επέλεγε να πει «Καλιφόρνια!».

Κι όμως, η μεγαλύτερη σε πληθυσμό Πολιτεία των ΗΠΑ δεν έχει μόνο εμβληματικές μητροπόλεις, εθνικά πάρκα, λαμπερές λεωφόρους, αλλά και αυτοσχέδιες παραγκουπόλεις, συσσίτια και φθαρμένες κουβέρτες που τυλίγουν άστεγους. Και κυρίως δείκτες φτώχειας και ανισότητας σε επίπεδα συναγερμού.

Πως γίνεται εκατομμύρια Αμερικανοί να ζουν σε κατάσταση ακραίας φτώχειας σε μια από τις πιο πλούσιες περιοχές των ΗΠΑ; Για ποιο λόγο μια από τις πιο πλούσιες πολιτείες της Αμερικής είναι ταυτοχρόνως μια από τις φτωχότερες; To ερώτημα επανέφερε ο βρετανικός Economist. Όσο για την απάντηση; Η φτώχεια δεν είναι απόρροια ύφεσης ή έλλειψης θέσεων εργασίας. Απλά τα κέρδη της ανάπτυξης έχουν μοιραστεί με άνισο τρόπο όπως γράφει ο Economist.

Επιπλέον το κόστος στέγασης είναι τόσο υψηλό που αναγκάζει ακόμα και ανθρώπους που εργάζονται να ζουν στο δρόμο. Δεν φταίει συνεπώς ούτε η ανεργία ούτε η στασιμότητα των εισοδημάτων αλλά η εκτίναξη των ενοικίων. Το 80% των φτωχών έχει εργασία ή ζει σε ένα σπίτι όπου κάποιο άτομο εργάζεται σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία. Απλά αναγκάζεται να ξοδεύει περισσότερο από το μισό εισόδημα του για να πληρώσει το ενοίκιο του σπιτιού του.

Ο χάρτης φτώχειας της Καλιφόρνιας έχει αλλάξει. Σήμερα οι πιο φτωχές περιοχές βρίσκονται στο νότο, συμπεριλαμβανομένου το Λος Άντζελες.

Εκτιμάται πως το 19.4% του συνολικού πληθυσμού της Καλιφόρνιας– δηλαδή σχεδόν 7,4 εκατ. πολίτες από τα 40 εκατομμύρια της Πολιτείας- ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Δεν είναι μόνο το Λος Άντζελες, που έχει έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες φτώχειας, 24,3%, αλλά και το Σάντα Κρουζ όπου το ποσοστό διαμορφώνεται στο 23.8%. Όμως αυτά τα ποσοστά αφορούν μέσους όρους. Στην Πόλη των Αγγέλων, που είναι βέβαια μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Αμερικής υπάρχουν κάποιες από τις φτωχότερες γειτονιές της αμερικανικής ηπείρου, όπως για παράδειγμα το Σκιντ Ρόου, μια συνοικία όπου σχεδόν το 42% των κατοίκων ζει κάτω από όριο της φτώχειας. Εκεί ζουν περίπου 8.000 άστεγοι.

Οι εικόνες που είχε περιγράψει προ μηνών ο Αυστραλός ακαδημαϊκός Φίλιπ Άλστον ,που είχε οριστεί από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών ως Ειδικός Επιτετραμμένος του ΟΗΕ για την Ακραία Φτώχεια και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ήταν συγκλονιστικές. Στη σκιά των γυάλινων κτιρίων που αγγίζουν τον ουρανό, εκατοντάδες άνθρωποι σχηματίζουν ουρές για συσσίτια που μοιράζουν οι τράπεζες τροφίμων. Εξαθλιωμένες φιγούρες ζουν σε καθεστώς προσωρινότητας σε κοινωνικές δομές, αν όχι στο δρόμο μέσα σε χαρτόκουτα. Και όλα αυτά με θέα την πόλη των Ονείρων.