Η προκλητική dolce vita των Ιρανών millennials
Στο Ιράν, τη γη των μεγάλων Περσών ποιητών και της άκρατης λογοκρισίας, μεγαλώνει μια γενιά επιδειξιομανών Μιλένιαλς- που αδυνατεί να ζήσει δίχως να προβάλει τη ζωή της στο Instagram.
Πρόκειται για τα Rich Kids of Teheran, «τα Πλούσια παιδιά της Τεχεράνης», γνωστά και ως η «νεολαία της Πόρσε». Πριν από ένα χρόνο οι New York Times έγραφαν για τους νέους πλούσιους Ιρανούς που δρουν σαν μια νέα αριστοκρατική τάξη, δίχως συνείδηση για την προέλευση του πλούτου της.
Την ίδια περίοδο ο Independent απέδιδε τις διαδηλώσεις αγανάκτησης στην ιρανική πρωτεύουσα, στην ιρανική ελίτ και στα «πλούσια παιδιά της Τεχεράνης» που προέβαλαν την πολυδάπανη ζωή τους στα social media. Πλέον όμως, οι Ιρανοί Instragramers δεν περιορίζονται στις αναρτήσεις τους μέσα σε Lamborghini, σκάφη και πισίνες αλλά ποστάρουν και προκλητικές δηλώσεις. H ανάρτηση του γιου ενός πρώην Πρέσβη «Πόσο ακόμα θα με ζηλεύετε; Αντί να κοιτάτε τις φωτογραφίες μου σκεφτείτε τρόπους να βγάλετε λεφτά» προκάλεσε την αγανάκτηση των συμπολιτών του σύμφωνα με την ιστοσελίδα Middle East Eye. Οι Ιρανοί Μιλένιαλς δεν μπορούν να κρατήσουν τα πλούτη τους κρυφά. Τα εκθέτουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τρόπο που ενοχλεί.
Για την dolce vita των Ιρανών έγραψε και το Courrier International θίγοντας και μια άλλη διάσταση. Η dolce vita των πλούσιων Ιρανών Instagrammers δεν εξαγριώνει μόνο τη Μέση Ανατολή αλλά γοητεύει και τη Δύση. Ολοένα και περισσότεροι χρήστες από τα δυτικά κράτη ακολουθούν τους λογαριασμούς των πλουσιόπαιδων της Περσίας στο Instagram.
Ίσως γιατί οι γυναίκες – στην πλειονότητα τους- έχουν μεταμορφωθεί σε κάποιες διασημότητες, καθώς πάσχουν από το σύνδρομο των αισθητικών επεμβάσεων. Από πολύ νεαρή ηλικία ζητούν χείλη, σιλικόνη, μύτες γαλλικές και φρύδια τατουάζ. Αυτές οι επεμβάσεις είναι συνώνυμες της κοινωνικής ανέλιξης. Αξιοσημείωτο είναι πως περίπου το 70% του ιρανικού πληθυσμού δεν είχε γεννηθεί το 1979, ημερομηνία της ισλαμικής επανάστασης. Και οι νέοι της Ισλαμικής Δημοκρατίας διεκδικούν ένα άλλο λάιφ στάιλ όχι μόνο για να το ζήσουν αλλά για να το (επι)-δείξουν.