Η ακρίβεια χάλασε το όνειρο της Σιγκαπούρης
Πριν από λίγους μήνες το Business Insider έγραφε πως η Σιγκαπούρη είναι ο παράδεισος για όσους αφήνουν την πατρίδα τους σε αναζήτηση καλύτερης καριέρας, λόγω της ποιότητας ζωής, των υψηλών μισθών και της χαμηλής φορολογίας.
Τον περασμένο Οκτώβριο η νησιωτική χώρα νότια της Μαλαισίας ξεχώρισε ως ο καλύτερος τόπος για να ζήσει κάποιος, να εργαστεί και να αυξήσει το εισόδημα του σύμφωνα με την έκθεση της HSBC. Γι’ αυτόν τον λόγο η Σιγκαπούρη μαζί με το Χονγκ Κονγκ βρίσκονται εδώ και χρόνια ανάμεσα στο top 5 των προτιμήσεων για εκείνους που αποφασίζουν να ξενιτευτούν για λόγους καριέρας. Σύμφωνα όμως με το Singapore Business Review που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην Πόλη των Λιονταριών, το 52% των εκπατρισμένων εργαζομένων παραπονιούνται πλέον για το κόστος ζωής, το οποίο δεν τους επιτρέπει να αποταμιεύσουν όπως πριν. Το δημοσίευμα επικαλείται μια μελέτη που διενεργήθηκε από το δίκτυο Expats Internations.
Η Σιγκαπούρη είχε κερδίσει την πρωτιά στην ακρίβεια και στο κοντινό παρελθόν. Το 2014 βρέθηκε στην κορυφή της λίστας του Economist Intelligence Unit ως η ακριβότερη χώρα στον κόσμο, δηλαδή η χώρα με το πιο υψηλό κόστος διαβίωσης.
Πλέον όμως τα υψηλά ενοίκια, οι υψηλοί λογαριασμοί κοινής ωφέλειας, το υψηλό κόστος συντήρησης αυτοκινήτου έχουν αρχίσει να δημιουργούν έντονη δυσαρέσκεια σε όσους επέλεξαν να μείνουν στη νησιωτική χώρα με κριτήριο τα πολλαπλά οφέλη που θα τους προσέφερε. Να υπενθυμίσουμε πως η μέση αμοιβή για έναν ξένο εργαζόμενο στη Σιγκαπούρη ανέρχεται στα 162.000 δολάρια τον χρόνο.
Αυτό δεν σημαίνει πως η Σιγκαπούρη δεν συνεχίζει να έχει πολλά ατού για να προσελκύει επαγγελματίες από όλο τον κόσμο. Είναι ευρέως πια γνωστό πως η ζωή κυλά όμορφα και με ασφάλεια στην πόλη-κράτος. Η πρώην βρετανική αποικία έχει πλούσια τροπική βλάστηση, πολυπολιτισμικοτητα, οικολογική κουλτούρα. Οι ουρανοξύστες συνυπάρχουν με τους ινδουιστικούς ναούς και οι υψηλές τεχνολογίες με την παράδοση. Η κοσμοπολίτικη μητρόπολη είναι ένα απέραντο σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής όπου οι άλλης υπηκοότητας πολίτες μπορούν να βρουν ίχνη από τους δικούς τους πολιτισμούς στις έθνικ συνοικίες, να φάνε τα φαγητά της πατρίδας τους και να μιλήσουν ακόμα και τη γλώσσα τους.