Το «απίθανο» Σαββατοκύριακο του Τραμπ στην Ευρώπη
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ο Αμερικανός Πρόεδρος βρέθηκε για ακόμα μία φορά στην Ευρώπη, αυτή τη φορά για τη συνάντηση των ομολόγων του των επτά πλουσιότερων και ισχυρότερων χωρών του κόσμου. Έκανε πολλές δηλώσεις για πάρα πολλά θέματα, οι περισσότερες εκ των οποίων αντίκρουαν η μία την άλλη, είτε όσον αφορά τα θέματα περιβάλλοντος, την κρίση με το Ιράν και πολλά άλλα. Όμως, στην πραγματικότητα, αν κοιτάξει κανείς βαθύτερα αντιλαμβάνεται ότι ο Πλανητάρχης συνεχίζει – μέσα και έξω από τη χώρα του – να μιλά στη βάση των ψηφοφόρων του, που θα πρέπει να πάνε στις κάλπες το 2020 για να του δώσουν μία δεύτερη θητεία.
Εξ άλλου, το πολιτικό μέλλον του Τραμπ εξαρτάται από το αν ένας επαρκής αριθμός Αμερικανών αποφασίσει ότι το χάος της πρώτης του Προεδρίας, οι παλινωδίες στην Ουάσιγκτον και οι αντιφατικές πολιτικές ήταν τελικά η απάντηση που αναζητούσαν κατά του κατεστημένου. Ενδεχομένως κάποιοι να αποφασίσουν ότι βαρέθηκαν τις «παραφωνίες» της εποχής Τραμπ, όπως εκφράστηκαν στη Σύνοδο της G7 το περασμένο Σαββατοκύριακο και να αποφασίσουν να ψηφίσουν τον αντίπαλό του.
Όμως, το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν αντιπροσωπευτικό του πώς κυβερνάει τις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ εδώ και δυόμισι χρόνια. Οι επιλογές στο θέμα του Ιράν, του περιβάλλοντος, του εμπορίου με την Κίνα, αλλά και η προσπάθειά του να επαναφέρει το Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, στην G7 έχουν απομονώσει την Αμερική στη διεθνή πολιτική σκηνή. Ταυτόχρονα, οι άλλοι ηγέτες προσπάθησαν να μην τον ενοχλήσουν, καθώς μπορούν φυσικά να ζήσουν χωρίς τον Τραμπ, όχι όμως χωρίς τις ΗΠΑ.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν πήγε στη συνάντηση για την κλιματική αλλαγή, δεδομένου ότι έχει δηλώσει ότι η «κλιματική αλλαγή είναι hoax των Κινέζων». Ισχυρίστηκε ότι η Κίνα υπέκυψε στη ρητορική του, όμως οι δηλώσεις από το Πεκίνο διαψεύδουν τα λεγόμενά του. Επίσης, δεν παρέλειψε να επιτεθεί στα μέσα ενημέρωσης, αλλά στον αγαπημένο του – σε εμμονικό βαθμό – στόχο, τον Μπαράκ Ομπάμα. Όμως, η επίθεση ενός Προέδρου σε έναν πρώην Πρόεδρο και ειδικά σε ξένο έδαφος θεωρείται ταμπού και δεν έχει γίνει από προκατόχους του στο παρελθόν.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είπε και άλλα «κουφά»: Ισχυρίστηκε, για παράδειγμα, ότι η Μελάνια έχει συναντηθεί με το Βορειοκορεάτη δικτάτορα, Κιμ Γιονγκ Ουν, κάτι που δεν ισχύει. Με όλα αυτά, έχει μετατρέψει την άλλοτε πιο σταθερή χώρα του πλανήτη σε μία απρόβλεπτη δύναμη, παραδίνοντας το ρόλο του σταθεροποιητικού παράγοντα στο Γάλλο Πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν.
Και μπορεί όλα αυτά να φαίνονται παράξενα, όμως ο Τραμπ μιλά απευθείας στη βάση των ψηφοφόρων του και ας ισχυρίζεται ότι αυτά που λέει «δεν είναι για πολιτικούς λόγους». Γυρνώντας στην Ουάσιγκτον ο Τραμπ έστειλε ένα μήνυμα στο τουίτερ με ένα μονταρισμένο βίντεο από τις δραστηριότητές του στη Γαλλία. Και μπορεί η πολιτική του να φαίνεται τραγική, όμως η συμπεριφορά του «ταύρου εν υαλοπωλείο» πουλάει.
Το κοινό του Ντόναλντ Τραμπ εκλαμβάνει τις παλινωδίες του και τις επιθέσεις στα ΜΜΕ ως συνέχιση των υποσχέσεων του για σύγκρουση με το κατεστημένο, για την πολιτική «Πρώτα η Αμερική» και σαν ισχυρή στάση απέναντι σε χώρες όπως η Κίνα, που «εκμεταλλεύονται» τον πλούτο της Αμερικής.
Το μήνυμά του ότι οι ηγέτες τον ρώτησαν «γιατί οι δημοσιογράφοι μισούν τόσο πολύ την Αμερική» πουλά στο κοινό που τον ψήφισε, το ίδιο και η σταυροφορία του για τα «fake news», ακόμα και αν είναι ο μόνος που τα παράγει. Δυστυχώς, η ζημιά που κάνει στην εξωτερική πολιτική, αλλά και την οικονομία μακροπρόθεσμα, της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη δεν είναι ορατή στους ψηφοφόρους που τον εξέλεξαν το 2016 και ίσως ετοιμάζονται να τον ξαναψηφίσουν του χρόνου…