Ποιο μήνυμα έδωσαν οι ευρωεκλογές στα κόμματα
«Τα κατεστημένα κόμματα έλαβαν ένα μήνυμα στις ευρωπαϊκές εκλογές. Οι ψηφοφόροι λένε καθαρά: Το να συνεχίσετε απλώς όπως πριν δεν είναι επιλογή», αναφέρει σε άρθρο του στην εφημερίδα Die Zeit ο Μάρτσελ Φράτσερ, διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών.
«Το αποτέλεσμα αυτών των ευρωπαϊκών εκλογών ίσως να είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί στην Ευρώπη», συνεχίζει ο Φράτσερ στο άρθρο του. «Οι πολίτες έστειλαν ένα μήνυμα στα κατεστημένα κόμματα. Προειδοποίησαν ότι η συνέχιση των ίδιων πολιτικών δεν αποτελεί επιλογή γι 'αυτούς. Ταυτόχρονα, έδωσαν στα κόμματα σαφή εντολή να λάβουν σοβαρά υπόψη την Ευρώπη και να εξοπλίσουν τα θεσμικά τους όργανα με περισσότερο νόημα και πολιτική εξουσία. Διότι αυτές οι ευρωπαϊκές εκλογές ήταν οι πρώτες εδώ και καιρό, από τις οποίες πολλοί συνειδητοποίησαν ότι πολλές από τις σημαντικότερες προκλήσεις της εποχής μας μπορούν να επιλυθούν μόνο από μια ισχυρή, ενωμένη Ευρώπη.
«Τα ακροδεξιά ευρωπαϊκά κόμματα αύξησαν βέβαια την δύναμή τους, αλλά αυτή η άνοδος από 20 σε 25% είναι μετρημένη. Αντίθετα, οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι είναι οι μεγαλύτεροι νικητές, αφού κατάφεραν να εδραιωθούν ως τρίτος πόλος. Αυτό σημαίνει ότι τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να επιλέγουν τα αξιώματα και να καθορίζουν μεταξύ τους τις θέσεις και τις αποφάσεις πολιτικής, αλλά πρέπει να προσεγγίζουν και να πείθουν με καλά επιχειρήματα και άλλους. Αυτή η νέα πολιτική διάταξη θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη υπευθυνότητα και αλλαγή πολιτικής.
«Το πιο ενθαρρυντικό μήνυμα από τις ευρωπαϊκές εκλογές είναι ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων εξέφρασε την επιθυμία της να μην αποδυναμωθεί η Ευρώπη, το αντίθετο. Πολλοί πολίτες επιθυμούν μια Ευρώπη που να αναλαμβάνει περισσότερες ευθύνες, να τις παίρνει πολύ σοβαρά υπόψη και να τις εφαρμόζει. Αυτοί οι πολίτες, ειδικά οι νεότερες γενιές, έχουν επίγνωση ότι οι μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας δεν μπορούν να επιλυθούν σε εθνικό επίπεδο, αλλά μόνον από κοινού σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι κινήσεις όπως οι «Παρασκευές για το μέλλον / Fridays for Future» ή η «Pulse of Europe» είναι ενθαρρυντικές. Ζητούν με εντυπωσιακό τρόπο μια αλλαγή πορείας στην κατεύθυνση μια ισχυρότερης, ενωμένης Ευρώπης.
«Η Ευρώπη χρειάζεται μια αλλαγή πορείας και όχι μια πολιτική των μικρών βημάτων. Για να επιτευχθεί αυτό θα έπρεπε να συσταθεί μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία να προσελκύσει με θάρρος και δώσει νέα οράματα στους πολίτες της Ευρώπης και όχι να εξυπηρετεί απλώς εθνικά συμφέροντα. Η ευθύνη του διορισμού της ανήκει στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, οι οποίοι δεν πρέπει να κάνουν το λάθος να διατηρήσουν την Κομισιόν ως προέκταση των εθνικών κυβερνήσεων στις Βρυξέλλες.
«Η Επιτροπή πρέπει να είναι μια αποτελεσματική ευρωπαϊκή κυβέρνηση που να ενεργεί προς το συμφέρον της Ευρώπης. Εκτός από τον κορυφαίο υποψήφιο για το αξίωμα του προέδρου της Κομισιόν Μάνφρεντ Βέμπερ, υπάρχει μια σειρά από άλλους εξαιρετικούς υποψήφιους, όπως η Μαργκρέτε Βεστάγκερ. Ως Επίτροπος Ανταγωνισμού, η Δανέζα πολιτικός δεν δίστασε να αντισταθεί στη γερμανική και τη γαλλική κυβέρνηση και να απαγορεύσει την -πολιτικά κίνητρα έχουσα- συγχώνευση της Siemens και της Alstom.
«Συγκεκριμένες προτεραιότητες θα πρέπει να είναι η ενίσχυση των δημόσιων αγαθών για την Ευρώπη, η εκπαίδευση, η πολιτική για το κλίμα και την ενέργεια, η μετανάστευση και η ασφάλεια. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα πρέπει να ενισχυθούν έτσι ώστε να συμμετέχουν και να αναλαμβάνουν ευθύνες σε αυτά όλες οι εθνικές κυβερνήσεις.
«Η Ευρώπη χρειάζεται επίσης μια πιο ισχυρά συμπεφωνημένη οικονομική πολιτική προκειμένου να επιβιώσει στον παγκόσμιο σύστημα ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Σε αυτήν περιλαμβάνεται η ολοκλήρωση της νομισματικής ένωσης και την ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Αυτά θα πρέπει να συμπληρωθούν από μια Ένωση Κεφαλαιαγοράς. Αυτή δεν θα οδηγούσε μόνο σε καλύτερη κατανομή, αλλά κυρίως σε μείωση των ακόμη τεράστιων κινδύνων της χρηματοπιστωτικής αγοράς στην Ευρώπη. Αυτό θα βοηθούσε όχι μόνο τις πιο αδύναμες χώρες, αλλά και τις πιο υγιείς, για παράδειγμα τη Γερμανία. Χρειάζονται επίσης πιο έξυπνοι κανόνες για να βοηθηθούν οι κυβερνήσεις να μειώσουν το χρέος τους και δι΄ αυτών να διαθέτουν μεγαλύτερα οικονομικά περιθώρια για μελλοντικές υφέσεις και κρίσεις.»