Το τσίρκο του Brexit και ένα εφιαλτικό καλοκαίρι για τη Μέι
Η Ευρώπη κάνει τα ίδια και τα ίδια… παρά τις αντιρρήσεις του Γάλλου Προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, να δοθεί στη Βρετανία μεγάλη παράταση στο Brexit, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επέλεξαν να δώσουν τη δυνατότητα στο Λονδίνο να συνεχίσει μία διαδικασία που μοιάζει να μην έχει τέλος, οπότε και συμφώνησαν σε μία νέα προθεσμία στις 31 Οκτωβρίου, αφού πρώτα «απείλησαν» τη Βρετανία ότι θα την… ελέγξουν τον επόμενο Ιούνιο.
Κατά διαβολική σύμπτωση, η νέα προθεσμία συμπίπτει με το Χάλοουϊν – την Αποκριά των Αγγλοσαξόνων – ενώ κατά πολλούς η σημαντική ημερομηνία είναι αυτή του επόμενου Ιουνίου.
Πριν από μόλις τρεις εβδομάδες, η Τερέζα Μέι υποστήριζε μέσα στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι ως «πρωθυπουργός» δεν μπορούσε να καθυστερήσει την αναχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την 30η Ιουνίου. Ο λόγος που αυτή η ημερομηνία είναι τόσο σημαντική είναι επειδή μετά το Λονδίνο θα πρέπει να στείλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ευρωβουλευτές να την εκπροσωπήσουν.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν η Μέι δεν καταφέρει να έχει ολοκληρώσει εγκαίρως όλες τις διαδικασίες και να έχει περάσει από το Κοινοβούλιο της τη συμφωνία αποχώρησης – με κάποιες αλλαγές – ώστε η Βρετανία να είναι έτοιμη για να φύγει στις 30 Ιουνίου, τότε στις 23 Μαΐου η χώρα θα έχει κάνει ευρωεκλογές και, σε αυτήν την περίπτωση, όλα τα σενάρια θα ξαναμπούν στο τραπέζι. Η πραγματική προθεσμία λοιπόν δεν είναι καν η 30η Ιουνίου. Η πραγματική προθεσμία είναι πολύ νωρίτερα ώστε να αποφευχθούν οι ευρωεκλογές.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Μέι έγινε πρωθυπουργός μετά τον «μοιραίο» Ντέιβιντ Κάμερον με το αφήγημα της διετούς προθεσμίας για το Brexit, μετά την ανάκληση του Άρθρου 50 στις 29 Μαρτίου του 2017.
Αν στις 30 Ιουνίου δεν είναι όλα έτοιμα, τότε η Τερέζα Μέι θα πρέπει να δώσει κάτι. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι μία διακομματική συμφωνία, ένα δεύτερο δημοψήφισμα ή πρόωρες εκλογές…
Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν βαρεθεί με την αναποφασιστικότητα των Βρετανών, παρά το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες δεν είναι έτοιμες – και ίσως να μην είναι ποτέ – για να σπρώξουν τη Βρετανία εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι το Brexit εξ αρχής δεν ολοκληρώθηκε την προκαθορισμένη ημερομηνία – δηλαδή στις 29 Μαρτίου του 2019 – επηρέασε σημαντικά την ψυχολογία της βρετανικής πολιτικής σκηνής. Εξ άλλου ποτέ δεν είχαν ξεκάθαρο σχέδιο εξόδου, οπότε το να χάνουν τη μία προθεσμία μετά την άλλη φαντάζει εντελώς φυσιολογικό. Όμως, αν χάνεις μία προθεσμία και μετά ακόμα μία, τότε αυτό δε θα τελειώσει ποτέ…
Σίγουρα, η νέα προθεσμία για την 31η Οκτωβρίου δίνει τη δυνατότητα στους Βρετανούς πολιτικούς να πάρουν μία βαθιά ανάσα, να ανασυνταχθούν και να βρουν με ποιο τρόπο να προχωρήσουν, χωρίς φυσικά να χάνεται η αίσθηση του επείγοντος.
Και παρά το γεγονός ότι η προθεσμία του Οκτωβρίου είναι μεγαλύτερη από αυτή που ζήτησε η Βρετανία, η αναφορά στην 30η Ιουνίου παραμένει ένα σημείο ορόσημο στη διαδικασία θυμίζοντας σε όλους ότι τ υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να απαντηθούν! Και σύντομα!
Είτε η χώρα θα καταφέρει να αποχωρήσει με συμφωνία στις 30 Ιουνίου ή θα παραμείνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τουλάχιστον έως τον Οκτώβριο. Έως τότε, θα έχουν περάσει πάνω από τρία ολόκληρα χρόνια από το δημοψήφισμα που έδωσε μικρό προβάδισμα στο brexit με 52% και 48%.
Και τι θα γίνει αν η ισορροπίες στη Βουλή των Κοινοτήτων παραμείνουν ως έχουν ή αν επιδεινωθούν και κανένα κόμμα δε διαθέτει πλειοψηφία για να ψηφίσει μία νέα συμφωνία, με τελωνειακή ένωση για παράδειγμα ή στη λογική της σχέσης που έχιε με την ΕΕ η Νορβηγία;
Σίγουρα, είναι αδύνατο να γίνουν προβλέψεις, όμως αν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της 1η Ιουλίου υπάρχουν Βρετανοί ευρωβουλευτές, τότε όλα τα σενάρια για το μέλλον της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ανοιχτά.