Σε χώρα μεταναστών μετατρέπεται η Ιαπωνία
Μια παράδοση αιώνων αλλάζει εξ ανάγκης η Ιαπωνία. «Το τρίτο μεγαλύτερο βιομηχανικό έθνος στον κόσμο χρειάζεται περισσότερους εργαζόμενους. Ως εκ τούτου, από σήμερα στην Ιαπωνία τέθηκε σε ισχύ ένας νόμος που δίνει τη δυνατότητα ακόμη και σε απλούς εργαζόμενους από το εξωτερικό να παίρνουν βίζα για να δουλέψουν στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου» γράφει η εφημερίδα Die Welt.
Για περισσότερο από μια χιλιετία, η Ιαπωνία έχει κλείσει σε μεγάλο βαθμό τις πόρτες στους μετανάστες. Ωστόσο, το δημογραφικό πρόβλημα και η έλλειψη εργατικών χεριών στην αγορά εργασίας αναγκάζουν την κυβέρνηση να επανεξετάσει τη θέση της: αποφάσισε λοιπόν να υιοθετήσει πρόγραμμα φιλοξενούμενων εργαζομένων που θα μπορούσαν να αλλάξει το πρόσωπο της Ιαπωνίας, τονίζει η γερμανική εφημερίδα.
Σε περίπου 500 ημέρες αρχίζουν στο Τόκιο οι Ολυμπιακοί Αγώνες - η δεύτερη Ολυμπιάδα στην ιαπωνική πρωτεύουσα από το 1964. Επισήμως, οι προετοιμασίες πάνε καλά, αλλά πίσω από τις κλειστές πόρτες οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ανήσυχούν.
Τα απαραίτητα κατασκευαστικά έργα δεν προχωρούν αρκετά γρήγορα και για ένα μόνο λόγο: δεν υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι για να κάνουν τις εργασίες. Αλλά σύντομα θα μπορούσε να υπάρξει λύση: Η κυβέρνηση υιοθέτησε ένα νέο πρόγραμμα επισκεπτών εργαζομένων που τέθηκε σε ισχύ από σήμερα. Για πρώτη φορά στην Ιαπωνία, οι απλοί εργαζόμενοι θα μπορούν να εξασφαλίσουν βίζα για εργασία. Η θεώρηση θα ισχύει για πέντε χρόνια και δεν θα αποκλείεται η παράτασή της. Αρχικά, αναμένεται να έρθουν στη χώρα μέχρι το 2024 και να βοηθήσουν σε 14 επιλεγμένους τομείς, όπως οι κατασκευές και ο τομέας της υγειας.
«Είναι ένα μεγάλο, μεγάλο πείραμα» λέει ανώτερος κυβερνητικός αξιωματούχος του κόμματος του πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε. «Μόλις πριν από πέντε χρόνια θα ήταν αδιανόητο» σημειώνει και επισημαίνει μάλιστα ότι το τελευταίο μεγάλο κύμα μετανάστευσης στην Ιαπωνία ήρθε από την Κορέα - τον 7ο αιώνα. Η Ιαπωνία γίνεται λοιπόν χώρα της μετανάστευσης που δεν ήθελε ποτέ να είναι. Η εθνική ομοιογένεια υπήρξε στην Ιαπωνία προϋπόθεση για την κοινωνική συνοχή, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί πηγή υπερηφάνειας ως σήμερα.