Γραφειοκρατική... τρέλα με το νόμο για εργολαβίες!
Σε αγκάθι για το επιχειρείν εξελίσσεται πρόσφατος νόμος του υπουργείου Εργασίας, σύμφωνα με τον οποίο οι επιχειρήσεις που αναθέτουν έργο σε εργολάβους ευθύνονται για την καταβολή των αποδοχών, ασφαλιστικών εισφορών και της αποζημίωσης απόλυσης στους εργαζόμενους των τελευταίων, για χρονικό διάστημα έως και για 3 έτη από την έναρξη παροχής της υπηρεσίας.
Η αναθέτουσα επιχείρηση είναι υπεύθυνη και στην περίπτωση που ο εργολάβος αναθέσει το έργο ή τμήμα αυτού σε υπεργολάβο.
Έχοντας την εμπειρία, πλέον, από την εφαρμογή του νόμου, πολλά στελέχη της αγοράς διατείνονται πως η τήρησή του επιβαρύνει τις επιχειρήσεις με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως, δεδομένου πως πέρα από το υψηλό διοικητικό βάρος, οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν εργαζόμενους αποκλειστικά για να παρακολουθούν τα στοιχεία μισθωτών του εργολάβου και των υπεργολάβων.
Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο σε κατασκευαστικές εταιρείες και σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των logistics, οι οποίες αναθέτουν κατά κόρον εργασίες σε εργολάβους και υπεργολάβους.
Στέλεχος πολυεθνικού ομίλου, ο οποίος υλοποιεί επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων στην αναβάθμιση υποδομών, μιλώντας στο economistas χαρακτήριζε τη διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα και πολύπλοκη.
Η επιχείρηση στην οποία απασχολείται ξοδεύει δεκάδες ώρες σε μηνιαία βάση, προκειμένου να συλλέξει τα στοιχεία των εργαζομένων του εργολάβου και των υπεργολάβων στους οποίους έχουν ανατεθεί τα έργα.
Τα στοιχεία που πρέπει να διαχειριστούν περιέχουν προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων, όπως ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, διεύθυνση κατοικίας, ύψος μισθό και λογαριασμό τράπεζας. Σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρείας logistics, οι ασάφειες στο νόμο καθιστούν την εφαρμογή του δύσκολη εξίσωση.
Μιλώντας στο economistas, αναφέρει το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Όταν συνάπτουμε σύμβαση με τον ιδιοκτήτη φορτηγού δεν είναι εύκολο να υπολογίσουμε πόσες ώρες εργάστηκε για εμάς εάν στο ίδιο φορτίο μεταφέρει προϊόντα και για άλλους πελάτες». Προσθέτει πως θα πρέπει να προσδιορίζεται μέσω της σύμβασης παροχής υπηρεσιών το όριο μέχρι το οποίο φτάνει η ευθύνη της κάθε εταιρείας που αναθέτει το έργο.
Ωστόσο, ο νόμος δεν καθορίζει με σαφήνεια την έννοια του έργου και εάν αυτό διαφέρει για παράδειγμα από τη σύναψη σύμβασης για παροχή υπηρεσιών.
Η νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Εργασίας, η οποία ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούλιο, είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση του ΣΕΒ.
Ο Σύνδεσμος είχε χαρακτηρίσει επικίνδυνες τις διατάξεις για τις εργολαβίες και είχε ζητήσει την απόσυρσή τους. Σύμφωνα με το ΣΕΒ, για μία αναθέτουσα επιχείρηση μεσαίου μεγέθους, το μέσο ετήσιο κόστος για την απασχόληση ενός μόνο εργαζόμενου για την εφαρμογή του νόμου ανέρχεται σε 8.400 ευρώ. Το ποσό αυτό αφορά μόνο στο κόστος των αμοιβών.
Ο ΣΕΒ είχε κάνει λόγο και για διακριτική μεταχείριση του Δημοσίου, διότι με τροπολογία είχαν εξαιρεθεί οι δημόσιες συμβάσεις από το πεδίο εφαρμογής του νόμου. Το υπουργείο Εργασίας από την πλευρά του υποστηρίζει πως η επιβολή κανόνων στο καθεστώς εργολαβιών και υπεργολαβιών είναι επιτακτική ανάγκη για την προστασία και την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Οι επαφές μεταξύ ΣΕΒ και υπουργείου Εργασίας για το ζήτημα αυτό συνεχίζονται.