Μέρκελ: Δεν γεννήθηκα Καγκελάριος
Η Σιδηρά Κυρία που διαμόρφωσε το πολιτικό τοπίο της Γερμανίας όλο τον 21ο αιώνα , ανακοινώνει την αποχώρηση της με την εμβληματική φράση: «Δεν γεννήθηκα Καγκελάριος. Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο». Τι σημαίνει για τη Γερμανία η απόφαση της Μέρκελ να μη διεκδικήσει την προεδρία των Χριστιανοδημοκρατών στο επερχόμενο συνέδριο στο Αμβούργο και κατ΄ επέκταση ούτε την επανεκλογή της στη θέση της Καγκελαρίου το 2021; Ποιος θα τη διαδεχτεί και ποια θέση θα οραματιστεί για το Βερολίνο μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη; Ποια θα είναι η μελλοντική πολιτική κατεύθυνση του συντηρητικού κόμματος- ερώτημα που έθεσε και η εφημερίδα Die Welt;
Στη Βαυαρία η στροφή του CDU προς τα δεξιά- με στόχο την προσέλκυση ψηφορόρων του AFD- απέτυχε. Τα ίδιο συνέβη και στην Έσση παρόλο που στο συγκεκριμένο κρατίδιο οι Χριστιανοδημοκράτες ήταν πιο μετριοπαθείς.
Τα καταστροφικά αποτελέσματα στις κρατιδιακές εκλογές τόσο για τους Χριστιανοδημοκράτες όσο και για τους Σοσιαλδημοκράτες οδήγησαν τη Μούτι να αναλάβει την ευθύνη και να ανακοινώσει πως θα εγκαταλείψει –έπειτα από 18 χρόνια- την ηγεσία του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών. Θα παραμείνει ωστόσο Καγκελάριος έως το τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου το 2021. Αυτό δεν την εμπόδισε να επιβεβαιώσει από τώρα τις υποψηφιότητες δυο μελών του προεδρείου του κόμματος. Πρόκειται για τη ΓΓ τoυ CDU Άνεγκρετ Κραμπ- Καρενμπάουερ και τον Υπουργό Υγείας Γενς Σπαν, ο οποίος είναι γνωστός και ως ο κατεξοχήν εσωκομματικός της αντίπαλος. Φαβορί για τη διαδοχή της θεωρείται ωστόσο ο Φρίντριχ Μερτς, υποψηφιότητα του οποίου δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Παράλληλα κυκλοφορεί ήδη ένα σενάριο διαρχίας στο κόμμα, δηλαδή το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης της Μέρκελ με τον επόμενο επικεφαλής του CDU μέχρι το τέλος της θητείας της.
Ποια θέση θα διατηρήσει στο προσφυγικό ο επόμενος ηγέτης της πολυπληθέστερης χώρας της Γηραιάς Ηπείρου; Κατά πόσο θα ακολουθήσει μια πολιτική ισορροπιών και πως θα τοποθετηθεί ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία;
Η πολιτική που ακολούθησε στο προσφυγικό η πιο ισχυρή γυναίκα του κόσμου - όπως την είχε χαρακτηρίσει το Forbes- δεν ήταν άνευ κόστους. Για τα τρία χρόνια που αποδυνάμωσαν τη Μέρκελ έγραψε η γαλλική Monde. Παρόλο που όλα ξεκίνησα από την απόφαση να της να υποδεχτεί τους 900.000 αιτούντες άσυλο το 2015, το πρόβλημα των Γερμανών δεν είναι πια οι «ξένοι». Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 οι Γερμανοί ψηφοφόροι τιμώρησαν το CDU. Η θεαματική είσοδος του AFD στο γερμανικό κοινοβούλιο ήταν η απόδειξη πως στον πυρήνα της δυσαρέσκειας βρισκόταν το προσφυγικό. Στη Βαυαρία όμως και στην Έσση η έκπληξη των Πρασίνων έδειξε πως σήμερα πλέον το ζητούμενο των Γερμανών είναι η αλλαγή πολιτικού συστήματος και ενδεχομένως η αλλαγή θέση της Γερμανίας στην ΕΕ. Κατά κοινή ομολογία η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια γινόταν ολοένα και πιο γερμανική. Η κόρη λουθηρανού πάστορα, μεγαλωμένη στην Ανατολική Γερμανία είχε πολλάκις κατηγορηθεί πως επεδίωκε να έχει τον ντε φάκτο κυρίαρχο ρόλο στην Ευρώπη χωρίς να αναλαμβάνει το κόστος αυτής της ηγεμονικής θέσης. Το τέλος εποχής λοιπόν για τη Μέρκελ δεν μπορεί παρά να σηματοδοτεί ταυτόχρονα και ένα γύρισμα σελίδας στην ευρωπαϊκή ιστορία. Εκείνη θα είναι πάντα όμως η πρώτη γυναίκα Καγκελάριος από την ίδρυση της του ομοσπονδιακού κράτους το 1871.